Alþýðublaðið - 13.03.1924, Blaðsíða 3

ALÞYÐI7SLA.&XÐ
V iDbætar.
G(uömundur) H(annesaon pró-
fessor) heflr nýlega rakið sundur
sparsemdar-speki(I) þingvitringa
aíturhaldsins í sambandi við há-
skólann og sýnt fram á, að hún
er reist á vanþekkingu. Jafnframt
kemst hann að sömu niðurstöðu,
sem Jón Halldóisson hetír ritað
um hór i blaðið, að þingmönnum
mætti að skaðlausu fækka og þó
það róttækari, að hann vill fækka
þeim niður í tólf. Skemtilegt er
að sjá, að sú fækkun samsvarar
tölu þeirra 30, sem drápu virÖinguna
fyrir Alþingi á fyrsta fhndi þess
með meðíerðinni á kosningakær-
unni frá ísafliði. Yið hugleiðingu
G. H. má bæta því, að ef háskóla-
kennaiar eiga örðugt með að lifa
af sínum Iaunum, Bem ekki skal
neitað, þá er ekkl gott. að sjá,
hvevnig veikamenn, sem hafa
mest um 2000 kr. árskaup, eiga
að geta dregið fram lifið. í öðru
lagi má bæta því við, að ef starfs-
ovka verkfærra manna i landinu
væri notuð og skynsamlega hag-
nýtt, gæti þjóðin sem bezt bætt
við háskólann og meira að segja
launað kennurum sem og öðrum
embættismönnum sínum mæta-
vel, en -— til þess yiði buvgeis-
um að fækka og gróði þeirra að
miuka. Þetta ættu embættismenn
að ihuga skynsatulega og rækilega.
Unflip íslendinga)*X
Félag ungra kommúnista óskar
bréfaviðski'ta við unga mern
um íánd alt, «r áhuga hafa á
verkamanna- og bænda-hreyfing-
unni, — þ. e. j ufnaðarstefnunni.
Óskar félagið, að sem flestir
ungir íslendingar taki þátt f
bréfaskriftum þessum. Mun fé-
lagið gera sér far um að upp-
Iýsa um jafnaðarstefnuna og
svara ðllom bréfum vel og
skilvfslega. Bréfin verða að vera
frfmerkt og send með póstí.
Kommúnistakveðjur tll allra
ungra jafnaðarmanna um land
alt.
Utanáskriít er:
Félag ungra kommúnista.
Póst Box 361.
Reykjavfk.
Nætnrlæknir ar í nött Matth.
Einarsson, Tjarnargötu 33, sími
.139,
*
VerkantaSurlnn, biað jafnaöar-
manna & Akureyri, er bezta fréttablaðiö
af norðlenrku biöðunum. Flyíur gððar
ritgerðir um atjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Koitar
að eins kr. 5,00 um árið. Gerist i*krií-
endur á afgreiðilu Alþýðublaðiins.
Ný bók. Maðup fpá Suður-
rmaMii.iiMni.. AiiicpíIciib Pdifidilp
afgpeiddap í síma 1269.
Kona Helga Steinbergs var fliitt
á Landakotsspitalann 10 þ. m, á
stofu 3 á efstu hæð Kunniugjar!
Heimsækið I
Kdgar iiictj Burroagh*: Sonup Tapxana.
rana yfir um. Einu sinni réðst krókódill á hann, en
þá ralt hann ranann i vatnið, vafði honum um miðju
skrímslisins 0 g varpaði þvi langar ieiðir undan
straumnum.
ííú hélt Tantor suður með ánni, unz hann kom að
skiðgarðinum kringum búðir Svians. Ekki nam hann
þar staðar. Fram að ánni aö austanverðu var liliðið, en
Tantor og Kórals komu norðan að. Þar var ekkert hlið.
En hvað liom þeim Kórak það við?
Apamaðurinn hvislaði að Tantor, sem jafnskjótt gekk
á skiðgarðinn, er lét þegar undan, og fillinn hélt áfram
eins og ekkert væri. Svertingjar sátu við kofa sina. Þeir
litu upp við hávaðann 0g flýðu æpandi út um opið
hliðið. Tantor ætlaði að elta þá, þvi að hann hataði
menn og hélt, að hann væri kominn til þess að herja á
þessum náungum. En Kórak stöðvaði hann og stýrði
honum að stóru tjaldi i miðjum búðunum; — þar myndi
stúlkan vera og sá, sem nam hana á brott.
Sveinn lá í hengirúmi undir sólhlíf við tjald sitt; hann
sveið i sárin og haföi mist mikið blóð; hann var mjög
máttfarinn; hann leit undrandi upp, er hann heýrði óp
manna sinna og sá þá flýja. Þá sá hann Tantor korna
fyrir tjaldið. Skósveinn Sveins var ekki sérlega trúr,
enda tók hann þegar til fótanna.
Fillinn stanzaði örskamt frá rúmi hins sjúka manns.
Sveinn stundi. Hann gat ekki flúið. Hann gat ekki
annað en starað i blóðhlaupín litlu augun og beðið
dauða síns.
Sér til undrunar sá hann alt i einu mann renna sóf
ofan af fílnum. Jafnskjótt þektí Sveian, að þor var
kominn sá, er lagði lag sitt við skögardýrin og apana,
— sá sami, sem stýrt hafði forðum hrás apanna á hann
0g Jensen. Sveinn gerði eins litið úr sór og hann
gat.
„Hvar er stúlltan?" spurði Kórak á ensku. *
„Hvaða stúlka?" spurði Sveinn. „Hór er engin stúlka
— nema konur þjóna minna. Vantar þig einhverja
þeirra?"
„Hvíta stúlkan," svaraði Kórak. „Ljúgðu ekki að mér;
— þú ræntir henni frá vinum hennar. Þú hefir hana.
Hvar er hún?“
„Það var ekki ég!“ æpti Sveinn. „Það var Englend-
ingur, sem leigði mig til þess að stela henni. Hann
ætlaði að fara með liana til Lundúna. Hún fór fúslega.
Hann heitir Baynes. Farðu til hans, ef þú vilt vita,
hvar stúlkan er.“
„Ég kem frá hoirum,“ sagði Kórak. „Hann sendi mig
til þín. Stúlkan er ekki með honum. Hættu að ljúga, og'
segöu sannleikann! Hvar er hún?“
Kórak færði sig ógnandi nær. Sveinn hrökk við.
„Ég skal segja það,“ æpti hann. „Gerðu mér ekki
mein, og óg. slial segja þór alt af létta. Stúlkan var
hórna, en það var Baynes, sem fökk hana til þess að
strjúka; — haun liafði lofað að giftast lienni. Hann veit
ekki, hver hún er, en ég veit það, og ég. veit lika, aö
hver, sem skilar henni til ættingja hennar, fær geysihá
verðlaun. Ég vildi bara ná verðlaununum. En lnin
slapp og fór yflr ána á einum báta minna. Ég' elti
hana, en þá k >m Arabahöfðinginn — fjandinn veit
hvernig' —, og 1 ann tók hana, réðst á mig og rak mig'
> -uiidan, Þá kom Baynes, reiðiu' yflr þvi að hafa mist