Heimilisritið - 01.01.1947, Side 5

slíkir stormbyljir mannlegra til-
finninga — ást og hatur, göfug-
lyndi, skilningur og átakanlegur
misskilningur — stormbyljir, sem
náðu inn í hvert heimili og til
hvers mannsbarns í borginni —
að enn er þessi vetur nefndur „vet-
urinn, þegar Valerie Pratiere var
hér“.
ÞAÐ VAR EKKI af því að
Valerie ynni sér eitthvað til frægð-
ar, eða yrði alræmd fyrir glæpa-
verk, eða að eiginlega kæmi nokk-
uð það fyrir líana, sem venjulega
hendir fólk, sem á heima á ein-
hverjum stað í fáa mánuði og skil-
ur eftir sig óafmáanlegar minning-
ar uin hverfula dvöl. — Orsökin
var einfaldlega sú, að hún gaf eng-
an gaum að áliti meiri hluta borg-
arbúa, löðrungaði þannig sjálfsálit
þeirra og hugsaði sér um tíma að
eiga mann, sem var mörgum árum
yngri en hún, mann sem hún unni
og sem í þá daga elskaði hana. •—
Söguiia um Valerie Pratiere getur
þó raunverulega enginn sagt nema
hún sjálf og ungi maðurinn, sem
heitir Rinn Corovall. — Og Valerie
Pratiere var í Englandi, síðast þeg-
ar til hennar fréttist, en Rinn Coro-
vall ritar nú framúrskarandi leikrit
um hamingjusamt fólk á Broad-
way. —
Ef einhver færi að segja söguna,
myndi hún óhjákvæmilega verka
ófullkomin eða ýkt, eins og borgin
ýkti hana, eða misskilin, eins og
borgin misskildi hana. Og ef hún
yrði sett saman af frásögnum
margra manna, frásögnum allra
þeirra, sem tóku þátt í sorgarleikn-
um, léku þar vond eða góð hlut-
verk, yrði hún einn hrærigrautur
og vitleysa. Og þó virðist það ein-
hvernveginn vera saga, sú tegund
af sögum, sem festast manni í
minni, jafnvel þótt tilviijanir ein-
ar marki hana.
„HUN HAFÐI MIKINN far-
angur meðferðis“, myndi leigubíl-
stjórinn Dave Adams segja, ef þú
snerir þér til hans. „Það hefði nægt
heilli fjölskyldu. Og veiztu hvað
var í kössunum? Bækur. Bækur og
aftur bækur. Seinna komumst við
að því, að eiginmaður hennar hafði
verið rithöfundur. Hann hafði far-
izt í bílslysi eitthvað ári áður en
hún kom til borgarinnar. Ilann var
drukkinn og ók bíl sínum, og ....
Hún var fögur og aðlaðandi eins
og nítján til tuttugu ára ungling-
ur, þótt hún væri þrjátíu og sjö
eða átta ára gömul“.
RINN VAR tuttugu og fjögra
ára, en hefði getað verið eldri, þó
ekki hvað útlit snerti, en augu
hans vom dimmblá og þreytuleg.
Hann hafði unnið í tvö ár hjá
Walters járnvöruverzluninni, eftir
að hafa lokið menntaskólanámi.
Það er að segja á daginn, en hann
HEIMILISRITIÐ
3