Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 7

Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 7
ÞÚ SKILUR hvers vegna hann var hrifinn af henni og elskaði hana. Hann langaði til að verða rithöfundur og í borginni var eng- inn, sem hann gat talað við um það áhugamál sitt. Hún skildi löngun hans, löngunina til þess að skrifa, og ást hans á bókum. Og ekki einungis skildi hún hann, heldur virti hann og örvaði. Allt, sem hann hafði þráð að segja •— segja upphátt — í fjölda ára, fékk nú útrás. Allar hugmyndirnar, sem honum voru svo kærar, gat hann skýrt fyrir. skilningsgóðum áheyr- enda, og það var mikils virði fyrir hann. EITT KVÖLD, eftir að hann hafði heimsótt hana í hálfan mán- uð og lesið fyrir hana það sem hann hafði skrifað, vissi hann, að hann myndi aldrei geta gert neitt af því, sem hann langaði til, án hennar. Hann tilbað hana. Hann var tuttugu og fjögra ára — og hann vissi að aldursmunur þeirra skipti engu, hún varð að verða •'íians. Hún hafði sagt honum að kalla sig Valerie; nafnið fannst honum eins fagurt og hún sjálf. Og nú stóð hann upp af dívaninum og sagði „Valerie“. Ef til vill á því augnabliki — þó líklega miklu fyrr — vissi hún, hvað hafði skeð. Hún svaraði honum ekki, aðeins leit upp, og það var enginn léttir í augnaráðinu. Hann kraup þá niður á gólfið við hlið hennar og tók í hönd hennar. „Valerie", sagði hann, „ég elska þig“- Hann lét höfuðið síga hægt nið- ur, en hún tók um kinnar hans og lyfti höfði hans. Hann stóð upp og hún kyssti hann fyrirmannlega á ennið. „En þú mátt það ekki, Rinn“, sagði hún. „Þú mátt það ekki, aldrei“. „En ég geri það, Valerie“. „Það er ekki hægt, Rinn. Það er brjálæði jafnvel að hugsa um það. Ég veit ekki hvers vegna ég var svo heimsk að láta þetta ná svona langt. Það er mér að kenna. Ég hef komið mjög óheiðarlega fram við þig“. „Valerie, þú mátt ekki tala þann- ig. Þessar tvær vikur hafa verið þær fegurstu, sem ég hef lifað, tvær vikur, sem ég aldrei gleymi. Og ég vildi ekki hafa þær öðruvísi en þær voru, vegna þess að ég elska þig. Ég varð að segja þér það, jafn- vel þótt þú vildir ekki heyra það, vegna þess að ég gat ekki þagað yfir því lengur“ „Rinn, þú getur ekki elskað mig“. „Segðu þetta ekki, Valerie — eins og það væri allt búið. Það getur ekki tekið enda. Ég elska þig. Ég þarfnast þín og vil ekki lifa án þín“. Varir hans nálguðust. „Rinn, þetta er ekki hægt — það HEIMILISRITIÐ 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.