Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 55

mitt gólf, án þess að verða nokk-
urs var. En þá var eins og hann
hefði verið stunginn með hníf.
Hann rak upp hræðilegt óp og
ætlaði að hlaupa í dauðans ofboði
út, en hurðin var þá harðlæst og
stúlkan horfði á hann hlæjandi út
undir eyru.
„Fáðu mér fljótt lykilinn, bullan
þin“, kallaði Kalli. „Þú hefur leik-
ið á mig“.
„Nei, þú færð hann aldrei“, sagði
stúlkan og hló dátt. „Sýndu nú,
hvað þú getur!“
„Já, gerðu það“, svaraði Óli og
bretti upp ermarnar, „því nú
stöndum við jafnt að vígi“.
Hann hafði varla sleppt orðinu,
þegar hann þreif í hálsmálið á
Kalla og lamdi hann svo duglega,
að hann bólgnaði allur og blánaði
í framan og 'datt loks máttlaus
niður á gólfið. Að því búnu dró
Óli hann eftir gólfinu, niður alla
stigana og út á götu. Þar stillti
hann honum upp við Ijósastaurinn.
„Ég vona svo, að þig dreymi vel
og lengi“, sagði Óli og skellti aftur
útidyrahurðinni.
Það var komið sunnudagskvöld,
og þeir Gústi og Gvendur sátu
daufir í bragði yfir Kalla, sem lá
marinn og blár 'í rúminu eftir
heimfylgdina frægu, og reyndu að
hjúkra honum eftir föngum.
„Ég frétti það, þegar þú varst
nýfarinn af ballinu í nótt“, sagði
Gústi, „að stelpan, sem þú fylgdir
heim, væri tilvonandi mágkonan
hans Óla“.
ENDIR
Sjálfstætt fólk
Ameríska tímaritið „Ladies Home Journal" segir nýléga frá nokkrum góð-
um bókum, sem komið liafa á markaðinn 1 Ameríku að undanförnu. Meðal
annars fer blaðið vinsamlegum orðum um bókina „Sjálfstætt fólk“, eftir
Halldór Kiljan Laxness. Ummæli blaðsins eru m. a. á þessa leið:
.... Bókin er hérumbil eins góð og „Kristín Lavransdóttir“, og betri
en hið sígilda verk Knut Hamsuns „Gróður jarðar"..A Islandi (landi,
sem hefur um 125,000 íbúa) er litið á rithöfunda sem hetjur og njóta þeir
styrks frá ríkinu. Halldór Laxness, einn þekktasti rithöfundur íslendinga, er
töluverður lieimsborgari. Hann er 44 ára gamall, og hefur búið í Hollywood,
á Spáni, í London og verið í klaustri í Luxemburg. Samt er hann nú seztur
að í heimalandi sínu og býr á búi sínu í sveit að sumarlagi, en er á vetrum
í höfuðborginni Reykjavík.
Við fréttum af honum, þar sem hann situr makindalega úti í garði og reykir
pípu sína, á mecfan landar hans ganga fram hjá og líta til hann með lotningu
í svip.
HEIMILISRITIÐ
53