Heimilisritið - 01.01.1947, Qupperneq 61

sín og annað smávegis. Og Marcia
ákvað að leita þar nú þegar.
Hún mundi eftir því, að Beatrice
pakkaði föt þau, er hún geymdi
frá hausti til vors eða vori til
hausts, inni í þykkum umbúða-
pappír, til varnar gegn möl, og
batt vandlega utan um með sterk-
um tvinna. Hún yrði því að ná
sér í skæri, til þess að komast í
fatabögglana — og þau voru í
bókastofunni.
Eins og venjulega var lítil birta
í stiganum og það var dimmt í
hinu stóra anddyri. Bókaherbergið
var einnig dimmt og skuggalegt.
Henni fannst hún verða vör við
hreyfingu þar inni, þegar hún kom
inn í dyrnar, og kallaði: „Gally“.
En hún fekk ekkert svar, svo að
hún þreifaði fyrir sér eftir skrif-
borðslampanum og kveikti á hon-
um, en sá engan í herberginu. Hún
hugsaði með sér, að þelta hefði
verið ímyndun, tók skærin úr efstu
skrifborðsskúffunni og flýtti sér
upp á loft aftur. Hún varð ekki vör
við neinn, en fann matarlykt úr
eldhúsinu og vissi að verið var að
matreiða kvöldverðinn.
Herbergisdyr Beatrices voru lok-
aðar og sömuleiðis dt\Tnar að
klæðaherberginu, en sem betur fór
var lykillinn í skránni að utan-
verðu. Þetta herbergi hafði verið
ætlað til að sauma í því. Á rrtiðju
gólfi var stórt saumaborð, úti í
horni stóð beiglað mannslíkan úr
vír og meðfram veggjunum voru
lokaðir skápar. Marcia opnaði þá
og leit á hlaða af fatabögglum,
vandlega innpökkuðum í brúnnn
pappír.
Hún virti þá fyrir sér og sá, að
þetta yrði meira verk en hún hafði
ætlað. Samt vonaði hún, að sér
tækist að þekkja úr þá böggla,
sem nýlega hefði verið gengið frá.
Hún lagði skærin frá sér, lagfærði
lampaskerminn þannig, að Ijósið
féll á skápinn og tók til starfa.
Ekkert hljóð hevrðist.
Hún tók einn pakkann og skoð-
áði hann. Það skrjáfaði hátt í
pappírnum. Hún sá að bandið var
svo rammlega hnýtt utan um
hann, að vonlaust var að leysa
hnútana, sem hinar sinasterku
hendur Beatrices höfðu hnýtt. En
þessi pakki var sýnilega gamall,
ef til vill margra ára.
Svo sá hún að Beatrice hafði
skrifað eitthvað á umbúðarpappír-
inn og las. Það var ýtarleg lýsing
á því, sem í pakkanum var — ýms-
ar flíkur, sem frænka Beatrices
hafði átt, en hún hafði dáið árið
áður en Marcia giftist.
Marcia tók næsta pakka og
af því, sem á hann var skrifað, að
hann var nýr. Hún athugaði fyrst,
hvort hægt myndi að leysa utan
af honum, en þegar það reyndist
árangurslaust, teygði hún sig eftir
skærunum, sem hún hafði lagt á
borðið. Skærin voru þar ekki.
HEIMILISRITIÐ
59