Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 6

Sem sé, dag einn varð Lampe
Ijóst að hann átti dóttur, hold af
lians holdi! Og hann skildi allt í
einu þýðingu þess, — hann bar
ábyrgð á þessu unga lífi og varð
að sjá fyrir þörfum þcss.
Það var laugardag einn um
liádegisbilið að hann öðlaðist
þenn'an skilning. Hann hraðaði
sér heim frá sjúkrahúsi sínu, tók
dóttur sína með sér og fór út í
sveit. Þati voru þar nokkra daga.
Telpan var þá fjögurra ára.
Lampe læknir sagði hjúkrun-
arkonunni upp vistinni og tók
sjálfur að annast uppeldi litíu
telpunnar. Ráðskonan hafði um-
sjón með henni, þegar íæknirinn
yann á sjúkrahiisinu, en annars
voru þau feðginin alltaf saman.
Er Larnpe læknir sat við að
■ semja hálærða tímaritsgrein um
anr/hia phlegnionosci, kom litla
stúlkan og krafðist þess að hann*
færi í mömmuleik við sig, og
Iiinn frægi læknir færðist ekki
undan því. I sannleika sagt held
ég að honum hafi þótt engu síð-
ur gaman að leiknum en svart-
Inerðu stelpunni sjálfri. Til allr-
ar óhamingju komst Pave lækn-
ir að þessu — og eitt kvöldið var
því fleygt í kunningjahópnum,
að Lampe myndi ekki \'cra með
réttu ráði eftir dauða lconu sinn-
ar.
Þegar þessi fjöður var orðin að
t’mm hæsnum í munni kjafta-
4
kerlinganna, kvað frú Vorby upp
úr með það, að taka þvrfti barnið
frá föðurnum og setja það á
franskan telpnaskóla. „Hugsið
ykluir bara“, sagði lnin, „ef liann
skyldi nú allt, í einu verða vit-
skertur fyrir augunum á henni!
Aumingja barnið, að eiga hálfbil-
aðan pabba!“
En við verðum að afsaka frú
Norby með því, að hún þekkti
ekki Lampe lækni persónulega
og hlaut þess vegna að byggja
álit sitt á sögusögnum annarra.
Því þið vitið hvernig kjaftæð-
ið þróast og eykst — þó að þið
gefið auðvitað aklrei gaurn að
slúðursögum.
Svo lióf telpan skólagöngu
sína.
Hann hefði raunar helzt viljað
kenna henni sjálfur fyrsta árið og
láta hana byrja í öðrum bekk.
En hann þóttist vita að hún
myndi hafa gott af að umgang-
ast önnur börn, þá hætti henni
síður við að verða sérvitringur.
Þess vegna lét hann hana fara í
skólann þegar er hún hafði aldur
til þess.
í fyrstu fylgdi hann henni dag
livern til skólahússins og sótti
hana þangað, er kennslunni var
Iokið. En einn daginn sá hann
að hún hafði eignast nýja vin-
konu, sem hún átti samleið með,
og að hún var talsvert upptekn-
ari af henni en föður sínum. Þá
HEIMILISRITIÐ