Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 18

byglina að hinum ólöglega
verknaði sínxim. Hún myndi
neyðast til að trúa því, sem hon-
um kynrii að detta í'hug nð segja
henni. Hann inyndi gct a borgað
henni álitlegar skaðabretur. Að
vísu gat hann átt b. . á hættu
að fá lmífsstungu i:m á milli rifja
sinna einhverja nóttiná. En það
yrði þá að taka því.------
Pyrst og fremst var að út-
vega einhvern til að fremja
verknaðinn. — Abdul þreifaði
fyiir sér með lægni og fékk að
lokuih ráðleggingu hjá einum
fraaida sinna, sem óhætt var að
treysta — að áliti Abduls.
Þetta vaí Englendingur, sem
eitt sinn hafði verið skikkanleg-
ur sahib meðal annarra sahiba
(hvítra mannaj á Indlandi, en
var nú orðinn slunginn lásaupp-
dýrkari; Englendingur, sem
hlustaði með eftirtekt á fyrirætl-
un Abduls og tók þegar að sér að
framkvæma verkið.
Allt hefði gengið vel, ef taug-
ar Abdulds hefðu ekki bilað, er
a holminn koiri. iÞegar Eriglend-
íngurinn var að láta hendur
sópa í búðinni, óttaðist Abdul
skyndilega að allt myndi konx-
ast. upp og gerði lögreglunni að-
vart.
Gimsteinn gimsteinanna —
perlan — var komirin í hendur
Englendingsins, þegar hann varð
hættunnar var. Og hann hafði
krafta í kögglum. Öll gatan
lcomst í uppnám. Evrópumað-
urinn barðist við lögregluna eins
og ljón. Undurfögur ensk stúlka,
sem átti leið þarna franx hjá, var
næri'i oltin út úr tvíhjólavagn-
inum í göturyskingunum og varð
svo mikið um, að hún var enn
náiöl og með tárin í augunlim,
þegar hún kom heim í hótelher-
bergið sitt.
Loks varð Englendingurinn
tekinn höndum. Hann kom þá
auga á flatt andlit Abduls utar-
lega í mannþrönginni, og kallaði
glottandi til lians.
..Allt í lagi Abduí. Þig mun
einhverntíma iðra þess að lxafa
svikið mig. Eg skal muna þér
þetta!“
Við rannsókn kom í ljós, að
þjófurinn hafði ekkei-t verðinætt
á sér, annað cn perluna. Rúbín-
arnir og demantarnir höfðu fyrir-
farist í ryskingunum í mann-
þvögunni á götunni. Abdul
hafði þannig tapað á gönuhlaupi
sínu.
Englendingurinn var dæmdur
í fimm ára hegriingarvinnu. En
Abdul slapp heldur ekki með
öllu. Ranían var ekki svo skyni
skroppin, að hana í-enndi ekki
grun í, hvernig um lmútana var
búið. Hún kom því til leiðar, að
Abdul fékk rýting í bakið. Að
vísu lézt hann ekki, en tilræðið
og þær ógnanir, sem á eftir
16
HEIMILISRITIÐ