Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 21
einu hári á höfði þínu í hættu,
það veiztu. I>etta er ekkert
venjulegt fyrirtæki, helclur al-
veg sérstakt, stórkostlegt og
fram úr hófi frumlegt. Eg er
ekki einu sinni viss um, að það
geti kallazt ólöglegt. Þetta cr að-
eins hefnd, verzlunarbragð —
snilldarbragð. — Engin hætta,
— ekki nokkur hætta'b
Hún var enn örlítið tortrygg-
in á svip, en njaður hennar kom
óttasvipnum burt af andliti
hennar með því einu að brosa.
Það var sjaldan, sem Abdul lét
sjá sig í Bond Street-verzlun-
inni. Hann hélt sig í einskonar
glerbúri fyrir innan, þar sem
hann sá án þess að vera séður.
Monsieur Biron, hinn ungi,
franski AppoIIo, hægri hönd
Abduls, gerði honum viðvart,
þegar einhver viðskiptamann-
anna var óvenju gróðavænlegur
að sjá. — En Abdul skauzt fram
úr fylgsni sínu, án þess nokkur
þyrfti á hann að kalla, þegar hin
íburðannikla RoIIs-Royee bif-
reið skilaði undurfagum hefðar-
konu að verzlunardyrum hans,
einn giaðan maídag-.
Iíana langaði til að líta á einn
eða tvo hringi; demantaskreytt
armbandsúr, — hún var svo fög-
ur, svo óvenjuleg, svo heillandi,
og hún \dssi varla sjálf, hvað hún
eiginlega vildi. Asamt Abdul
reyndi monsieur Biron sitt til að
gera frúnni til geðs. Hann dáð-
ist að fegurð hennar með sjálf-
um sér, í jafn ríkum mæli og
hann fyrirleit og undraðist það,
hversu lítinn kaupmennskuhæfi-
leika lum hafði.
1 handtösku hennar var eng-
inn skortur á seðlum, og liún
borgaði án þess að prútta um
verðið á þeim dýrgripum, sem
hún að lokum keypti. Abdul
brosti og snérist í kring um hana,
og monsieur Biron hjálpaði henni
að lokum upp í bílinn. Hann var
hreykinn yfir því að hafa leitt
athygli hennar að sér, og hann
styrktist enn betur í trúnni á, að
svo hefði vcrið, þegar hún kom
aftur viku síðar.
1 þetta skipti keypti hún eld-
spýtnahylki handa manninum
sínum, og hið einlæglega bros, er
hún sendi monsieur Biron, jieg-
ar hún nefndi manninn smn, var
næstum því ögrandi.
Hún var á leið til dyranna,
þegar bláu augun hennar veittu
skyndilega óskipta athygli pcrl-
unni, sem lá á flauelspúða sínum
fyrir innan járnnetið.
„Mikið óskaþlega er þetta fal-
leg perla! Aldrei hef ég séð neina
slíka!“ sagði hún Iágum rómi,
eins og lmn hefði verið bergnum-
in.
„Já, þetta er fögur perla, ma-
dame, ekki satt?“ anzaði monsi-
eur Biron.
HEIMILISRITIÐ
19