Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 40

hafa engan til að snyrta mig —
já, íólkið myndi auðvitað halda
mig helmingi eldri en ég er ...
Það mótaði aðeins fyrir kímni
á bak við álla kveinstafina.
— Duncans yrði forviðá, ef
jnð kænnið ekki bœði, sagði Pet-
er.
— Ella skilur aðstöðu mína.
Og það er bezt jni farir með föð-
u r þínmn í staðinn fyrir mig.
Það datt yíir Peter.
— Það ... það get ég ekki,
sa >ði hann með ákefð. Það
sttndur þannig á, að ég get ó-
mcgulega farið úr borginni í bili.
Ég þarf að hitta ... ég hef .. .
já, það er mjög áríðandi.
Þú œtlar líklega að panta
þér ein fötin enn hjá klæðsker-
anum, urraði í gamla manninum
á bak við blaðið.
Peter móðgaðist:
— Þú gleymir þvj nst, að ég
er kominn yfir tvítugt og get
haft mikilvægari hluti fyrir
stafni. Það h ;f ég líka.
— Og hve jir eru þeir „mikil-.
r ægu hlutir“
Perkins gamli braut saman
blaðið, laut áfram og beið eftir
svari sonar sins.
— Ef þið viljið endilega vita
það, }>á er það — það er Peggy,.
sagði Peter fijótmæltur.
— Peggy! Hver er að nú?
spurðu foreldrar hans einum
rórni.
38
— Peggy er kon ... Vegna
augnaráðs föður síns hætti Peter
AÚð að segja allan sannleikann,
en sagði í þess stað:
.— Peggy og ég erum trúlofuð.
— Og af hvaða fólki er hrin
koniin, þessi Peggy, mætti ég
spyrja?
Perkins gamli virtist nú ögn
rólegri. Ef hún væri nú af heldri
ættum, þá væri kannske ekki
ástæða til að amast svo mjög við
þessu.
— Mig skiptir engu, hvort
Peggy er af æðri eða lægri stig-
mn, svaraði Peter. Ég veit bara
að lnin er bezta stúlkan í heim-
inum, og svo er lnin framúrskar-
andi dugleg. Hún er einskonar
f egu rðarsérf ræðingur.
Perkins gamli reis á fætur og
gekk um gólf, jmngum skrefum.
Við dyrnar snéri hann sér við
og sagði, án allra svipbreytinga,
hægt og rólega:
— iMeð tilliti til þess, að þú
hlýtur að missa mánaðarpeninga
þina nú þegar og munt þar að
auki ekki fá einn eyri af arfi eltir
mig, ef þú lætur ekki þennan
„fegurðar-fugl“ þinn fljúga sína
leið, þá vonast ég eindregið til
]>ess, að þii verðir svo skynsam-
ur að koma með mér yfir til
Skotlands á þriðjudaginn.
Að svo mæltu hyarf verk-
smiðjueigandinn og milljónarinn
Perkins út úr stofunni og skellti
• HEIMILISRITIÐ