Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 52

Þetta var einmitt það sem ég
hafði ætlað að gerá. Ég hafði
tekið'af mönnum ,.magahnappa“
árum saman. Og Oskar var hinn
i'yrstij'fer nokkuð liafði á móti
þvi •
„Já, Óskar“, sagði ég, „maga-
hnaþpurinn verður að fara“.
,,Lækni“, kveinaði hann, „það
níá ekki skera mig, mig vilja
hafa mágahnappinn minn".
Nú íeit út fyrir að úr þessu
ætlaði að verða þýðingarlaus
þræta og óvíst hvenær hún tæki
enda, óvíst að sjúklingnum yrði
nokkurntíma komið á skurðar-
borðið. Ég fól því yfirumsjónar-
manrtinum að sannfæra mann-
inn og tveim dögum síðar. til-
kynnti hann mér, að nú væri
bjöminn unninn. Eg var hrifinn
af þessu þrekvtirki hans.
,,Hvei-nig fóruð þér að þessu?"
spiirði ég'. •'
„Já, sko“, stamaði hann; „ég
sagði honum, að þér mynduð
reyna að bjarga magahnappnum
hans“.
Svo var farið með Oskar inn í
skurðstofuna, og ég hófst handa
i flýti.
Tveir dagar liðu og ég þóttist
öruggur um árangur. Allt starfs-
fólkið skemmti sér við að tala
um magalmappa og fylgdist, með
l>e.ssu tilfelli af áhuga. Naflinn
á Oskari virtist ætla að gróa
ljómandi vel. Ég var hreykinn af
honum, svo hreykinn, að ég gat
ekki stillt mig um að sýna hann
Karli Meyer, yfirlækni við spít-
alannn, sem Oskar lá á.
Hann hvatti mig til að hafa
Oskar og 'magahnapp lians til
sýnis á læknaþingi í Cook Coun-
ty Medieal Society.
Sýningin fór fram með allri
þeirri viðhöfn, sem henni hæfði.
Oskari var ekið í ökustól inn á
hringsviðið, sem starfsmaður
ýtti áfram.
„Herrar mínir“, sagði ég. „Eg
hef þá ánægju að sýna ykkur þá
fyrstu naflaágræðslu, sém
heppnast hefur“.
Eg svipti umbúðunum frá og
vék til hliðar, svo að allir gætu
séð þetta meistaraverk og klapp-
að mér lof í lófa.
Lófakhiþpinn! seinkaði. Fyrst,
var lítíllar stundar'þögn og svo
gullu við hlátrar úr öllunv áttúm.
Ég leit niður fyrir mig:' naflinn
hélck þarna í umbúðunum, en
var ekki fastur framan á kviði
mannsins.
Ég hef grætt rnarga nafla á
síðan, en ég hef alltaf tekið um-
búðimar varlega frá. Og endur-
minningin um Óskar hefur oft
orðið mér til varnaðar, þegar
ég hef ætlað að vinna mér verð-
ugt hrós.
Skopleg mistök
HLYÐNI sjúklinga, sem koma
50
HEIMILISRITIÐ