Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 61

klukkan níu í morgun og ætluðu
að vera í burtu til kvölds. Mað-
ur, sem lieitir Baston og leigir
út báta, kom og sótti þau. Ég
tel að þau komi ekki til greina,
þótt sjálfsagt sé að athuga það
nánar“.
„Eg er á sama máli‘“ sagði
Weston og sneri sér svo að Poi-
rot. „Getið þér gefið okkur
nokkrar upplýsingar um hina
gestina, sem til greina koma?“
„Það get ég vel, svona laus-
lega“, svaraði Poirot „Garden-
ershjónin eru miðaldra fólk, við-
kunnanleg; þau ferðast mikið.
Ivonan sér um viðræðurnar,
maðurinn er auðsveipur, fæst \ ið
goll' og tennis, og er, út af fvrir
sig, ekki laus við kímnigáfu“.
„Allt í lagi“.
„Þá eru það Redfernshjónin.
Redfern er ungur, gerir lukku
hjá kvenþjóðinni, góður sund-
maður, leikinn í tennis og dansar
ágætlega. Eg hef áður minnst á
konuna lians. Hún er rólynd,
ekki ólagleg. Eg lield að hún beri
mikla ást til mannsins. Henni er
gefið vit, en það held ég að Ar-
lena Marshall hafi að.miklu leyti
verið laus t-ið“.
„Hvaða gagn er í viti, þegar
maðurinn er blindaður“, sagði
Colgate og dæsti.
„Lítið, býst ég við; en þó
hugsa ég, að Patrick Redfern
elski konuna sína, þrátt fyrir
það að hann hafi verið blindað-
ur af töfrum frú Marshalls'".
„Kann að vera; það er þá ekki
í fyrsta sinn að maður verður
var við slílct“.
Poirot hélt áfram:
„Barry majór er fyrrverandi
herforingi í ind\erska hemum;
ekki ónæmur fyrir kvenlegri feg-
urð; segir langar og leiðinlegar
sögur“.
Colgate andvarpaði. „Það er
nóg um hann; ætli maður kann-
ist ekki við slíka legáta“.
„Horace Blatt. Hann lítur út
fyrir að vera sterkefnaður. Hann
talar mikið — einkum um sjálf-
an sig. Hann vill gera sér dælt.
við alla. Það er raunalegt; fólki
er yfirleitt lítið um hann gefið.
Hann lagði annars margskon-
ar spurningar fyrir mig í gær-
kvöld. Hann var órólegur; það er
eitthvað atlnigavert við hann“.
Poirot þagði litla stund og
hélt síðan áfram:
„Þá komum við að Rosamund
Darnley. Verzlun hennar heitir
Rose Mond Itd. Þekkt tízku-
fataverzlun. Hvað á að segja
um hana? Hún er skynsöm og
býður af sér góðan þokka. —■ Og
hún er vinkona ðíarshalls, frá
fyrri tíð“.
„Svo lnin er það — já ein-
mitt?“ sagði Weston.
„•Já. Þau höfðu ekki sézt í
nokkúr ár“.
HEIMILISRITIÐ
59