Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 8

AS haja dirjsku til að láta sig drcyina, og þrautseigju
til að híta drauviinn rœtact, cr hin öniýga lcið til
velfartiaðar
Þegar þrjózkan borgar sig
* Athyglisvcrð grein eftir Mildred Hoffe,
þýdd úr ameríska tímaritinu „Your Life“
CURRY ELDRI settist á
vagnkjálka og vissi ekki sitt
sjúkandi ráð. „Það veit liam-
ingjan, sonur sæll“, rumdi í hon-
um, „að ég veit. ekki hvað ég á
að gera við þig!“
Sonurinn hafði enga uppá-
stungu fram að bera. llann stf>ð
bara með stút á munni og starði
niður. Bóndinn, faðir hans,
þurrkaði svitann af enni sér og
hélt áfram að rausa. „Þetta er
í finunta sinn, sem ég kem að
þér teiknandi myndir upp í tré,
þegar þú átt að vera að vinna.
! Ég lofaði að taka í þig næst, var
það ekki? Svaraðu!“
„Já, pabbi“.
„Þú hefur enga ástæðu til að
vera svona þrár“. Curry and-
varpaði. Hann stóð andspænis
skyldunni og greip í handlegg
sonar síns. Það er síður en svo
skemmtilegt að beita tólf ára
gamlan dreng líkamlegri refs-
ingu, en hann gerði það nú samt,
og starfið á bænum gekk aftur
sinn vanagang, — þar til John
sveikst aftur um og klifraði upp
í tréð til að teikna!
Aftur? Þrátt fyrir flengingar?
Og ekki nóg með það. Þegar hann
var fjórtán ára tók hann múl-
dýrið og reið fjórtán mílur á
liverju laugardagskvöldi, til þess
að taka tíma í dráttlist — í
laumi. Það var einungis með
snarræði, að móðir hans fékk
bjargað hrygglengju hans, þegar
þetta komst upp, og enn þann
dag í dag á hún fyrsta málverkið
með nafni John Steuart Curry.
Það verður sjálfsagt ekki met-
ið til fjár. Það hangir i setustofu
"hennar, einföld mynd af blóm-
um í skál.
Leyndarmálið komst upp í
skólanum, en John Currv lét sig
ekki. Tveir náungar, sem létu i
ljós þá skoðun, að myndlist
6
HEIMILISRITIB