Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 22

— Brúnkál og fleslc, segir
! drottningin glaðlega og hraðar
i sér fram í eldhúsið.
— Hnrnrn, segir konungurinn.
| Þetta er eftirlætisrétturinn hans,
og þess vegna er ekki þörf á nein-
| um athugasemdum.
| . Það er setzt að snæðingi, og
| pabbi talar þegar honum sýnist
— og það er þegar hann er næst-
um orðinn saddur. Það er alltaf
gaman að hlusta á pabba, liann
lítur á hlutina frá öllum hliðum,
I allt frá óforsvaranlegri stjórn á
verksmiðjunni til atliafnaleysis
ríkisstjórnarinnar. Pabbi veit
allt, því hann hittir svo marga
— og hann kærir sig ekki um
að gripið sé fram í fyrir honum.
Það dettur heldur engum neitt
í hug, ekki einu sinni börnumnn,
| sem lielzt mætti þó vænta þess
af. Þau liafa hugann við annað _
! — en það er ekki hægt að sjá
[ • það á þeim.
Drottningin segir: „Hverslags
| er þetta“ og „hefurðu nokkurn-
tíma heyrt annað eins?“ og
t „þetta verður þú að taka í gegn,
pabbi“ — og loks fer lnin að bera
frarn af borðinu.
Börnin laumast burtu þegj-
I andi og hljóðalaust, og hún -
nemur staðar í dyrunum *eitt
í andartak og segir rólega:
—- Ég hélt kannslce .. . þú ert
kannske til með, að koma á
skemmtigöngu? Veðrið í dag lief-
ur verið eins og að vorlagi, finnst
þér það ekki?
En pabbi nennir því ekki.
— Óttaleg skemmtanafýsn er
þetta í þér, María, segir hanu.
Þú veizt kennske ekki, hvað það
er fyrir mann að vinna allan dag-
inn . . .
Jú-jú — það er nú liægt að
ímynda sér það. Auðvitað hlýt-
ur hann að vera slituppgefinn.
Henni datt þetta bara í hug.
— Þér dettur alltof margt í
hug, María, segir hann, og hall-
ar sér út af á legubekknum og
breiðir kvöldblaðið eins og skýlu
yfir höfuðið.
Hún setzt við gluggann og fer
að stoppa í sokka. Hún hetur
ekki orðið fvrir neinum von-
brigðum; það skyldi enginn
halda — það eru engin leiðindi í
loftinu; aðeins vorblámi, en það
er eins hægt að horfa á liann út
um gluggann.
Og skömrnu síðar, þegar börn-
in læðast gegnum stofuna^og út
— eitt í kyöldskólann, amrað á
dansleik og þriðja, sem er piltur,
á-stefnumót við stúlku, sem hann
elskar, þá leggur hún fingur á
varir sér og livíslar:
— Uss, pabbi sefur. Og mun-
ið þið nú að ganga liljóðlega um,
þegar þið komið heim.
E X D I R
20
HEIMILISRITIÐ