Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 27

var þó betra að liún gerði hann
að trúnaðarmanni sínum en ein-
hvern annan. Þau óku þegjandi
um hríð, en þegar umferðin
minnkaði sagði hann: „Segðu til
þegar þú vilt að ég stanzi“.
„Við skulum aka niður að
fljótinu“, sagði hún.
Skömmu síðar stanzaði hann
bifreiðina og sneri sér að henni.
)y4stfanginn af Anthony?“
spurði hann.
Hún kinkaði kolli.
„Hm“, sagði Georg og horfði
beint fram og hleypti brúnum.
„VonIaust“, viðurkenndi hún.
„Það vona ég“, hugsaði hann,
en sagði upphátt: „Kvenfólkið er
alltaf hrifnast af dökkhæi'ðum
mönnum, er það ekki, Barby?“
„Það er ekld bara af því, að
hann er dökkhærður, þótt mér
lítist nú reyndar alltaf betur á
dökkhærða og dularfulla karl-
menn“. .
„O, drottinn mxnn!“
„En ég finn það á mér“, hélt
hún áfram, „að við Anthony
myndum eiga svo vel saman. Eg
á mynd af honum, sem ég geymi
undir koddanum mínum. En ég
verð alltaf að ihuna eftir að
koma henni undan, þtgar ég fer
á fætur á morgnana, svo að
Hanna finni hana ekki þegar hún
býr um rúmið. Hún myndi kjafta
frá þvi, og þá myndu allir hlæja
að mér. Kannske frétti hann af
því, og þá myndi hann hlæja
líka“.
„Mjög líklegt, Barby“, sagði
Georg, „og það er ógæfan — er
það ekki?“
BARBARA leit spyrjandi á
hann, hún átti oft erfittmeð að
skilja hann, en hann tók ekki eft-
ir augnaráði hennar.
„Georg, hvað ég vildi mér
segja . . .“ Rödd hennar dó út.
„Hvað var það, vina mín?“
„Hvernig á maður að fara að
því að laða að sér karlmenn eins
og Anthony? Díana á svo marga
aðra aðdáendur. Mér datt í hug,
að ef annar karhnaður yrði slcot-
inn í mér, þá myndi Anthony
líka fara að veita mér athygli“.
„Já, sumt fólk er svo heimskt,
að það þarf ævinlega að láta aðra
leiðbeina sér“, sagði Georg ill-
girnislega.
„Mér er sama, hvernig ég kem
þessu í kring“, sagði Barbara á-
fjáð. „Aðeins ef ég fengi hann til
að brosa til mín“.
Georg var í þungum þönkum.
Hendur lians fálmuðu um' stýris-
hjólið.
„Hvað finnst þér um það, að
við trúlofum okkur?“ spurði
'hann. „Þá myndi Anthony fá á-
huga á þér og svifast einskis til
að ná þér frá mér. Hann er van-
ur því. En þú verður að gera
þér það ljóst, að liann elskar þig
HEIMELISRITIÐ
25