Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 40

Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 40
eitthvað, sem hún mundi ennþá og þótti fagurt. Þegar liún hug- leiddi þetta, kom sami ónota- kokkurinn í liálsinn á henni, og 'hún efaðist um, hvort hún var raunverulega orðin sjálfráð sinna eigin gerða. Henni fannst óljóst eins og hrjúf og þykk hönd Neds stryki mn öxl hennar, en lnin vaknaði upp af þeim hugsunum við það að Brenda laut yfir liana. „Mál til komið að leggja af staö", sagði Brenda. „Páll á það til að fara í fýlu, ef allt stenzt ekki, sém hann er búinn að á- kyeóa, og í dag væri slíkt ó- heppilegt“. Þ.ER HTTTlí IIANN í Ji.tÍu., fronsku, fyt;§ta' flokks veit- ingahúsi. Páll (,var .hár'axinn maður, ljóshærðúr og újúpraddr aður. Hann; yar ólundarlegur á svip og sýnilega ekki búiun að jafna sig eftir sennuna um morg- uninn, enda notaði hann nærveru matargestanna í veitingasaln- um, sem afsökun fyrir því, að kyssa ekki komma sína, þegar þær komu. Framkoma Pats var kurteisleg í hans garð, en meira yar ekki hægt að kalla það. „Taktu bara eftir því, hvort ég gét ekki fengið hann til að vera góðan“, sagði Brenda, þeg- ar þæí yoru að púðra sig inn í snyrtiídefanum. „Taktu eftir“. 38 En byrjun samræðnanna. kom Pat á óvart. Þegar þau voru sezt að snæðingi sagði Brenda upp úr eins manns hljóði: „Matvörukaupmaðurinn . er nú ennþá með uppástöndugheit. I morgun bað sendillinn um kontantgreiðslu, og ég sem borg- aði reikninginn upp í fyrradag". Var þetta nú viðeigandi — að fitja upp á máli, sem ef til vill kæmi þeim báðum í slæmt skap? Það virtist þó koma að gagni engu að síður. Páll tautaði eitt- lyað fyrir munni sér og sagði svo: „Það er nóg að borga þeim einu sinni í viku! Eg a-ona að þú liafir sagt stráknum, hvar hægt væri að ná t.ali af mér“,. Brenda gaf nianni sínum augnatrillit, n sym skírskotaði til þess,; að þau ýæru í saina bát: ,?Það gerði eg. sannarlega", sagði hún með, áherzlu. Þau borguðu án þess að segja nokkuð að márki, en Pat tók eft- ir því, að ólund Páls átti sér nú ekki eins djúpar rætur og áður. Þegar kaffið kom sneri Páll sér brosandi að Pat og sagði: „Jæja — og hvað er það svo, sem veldur því, að þú ert í borg- inni?“ Pat varð vandræðaleg, en Brenda tók öllu eins oghún væri því viðbúin. „0“, stundi hún glaðlega, „Pat HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.