Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 47

ungis í gúmmískóm. Á þrem
mínútum þurfti hann að taka á-
kvörðunina, og á endanum lét
liann strætisvagninn fara, ekki
vegna þess að lianii 'munaði í
sjálfu sér um þessa 50 aura, held-
ur var það vegna inngróinnar
sparsemi.
Að lokum komst Guðmundur
gamli heim í kjallaraherbergið
sitt, þar sem hann hafði búið á
síðast liðna hálfa öld. í þéssu her-
bergi hafði hann öll þau áhöJd,
sem einhleypingur þarf til að
draga fram lífið: rúm og rúm-
föt, matarílát alls konar, olíuvéb
og olíirbrúsa, matarkistil og því
um líkt. Allar hans reitur voru
þarna saman komnar, og ef tal-
innær peningakassinn, sem liann
átti undir rúminu, þá voru þær
alls ekki svo lítils virði.
Guðmundur púaði og hristi
sig, þegar hann kom inn. Hús-
verkin á kvöldin gengu eftir föst-
uin reglum, sem smám saman
höfðu skapast á þessum 50 ára
Jiokurbúskáp'hans, og voru því
honurn eðlileg og létt. Hann sett-
ist á Imallinn, lcveikti á olíu-
vélinni og setti vatnspottinn yf-
ir. Síðan tcygði hann sig cftir
peningakassanum, strauk hon-
um hlýlega og setti liann kyríi-
lega fyrir framan sig á borðið.
Svo fór hann í rassvasa sinn og
tók þar upp rauðan neftóbaks-
klút, sem-bundinn var saman á
Sverrir Einarsson
liornunum. Hann dundaði lengi
vitb að leysa hnútana, líkt og
þegar neftóbaksmenn hafa nautn
af því að fitla við dósir sínar,
áður en þeir Ijúka við aðal-at-
höfnina — að taka í nefið. Loks
sléttaði hann vandlega úr horn-
unum, og þarna á miðjum klútn-
um lá JykilJinn eins og vera bar.
Við lykilinn var bundinn snær-
isspotti, allsnjáður og trosnað-
ur, enda var liann búinn að
lianga við þennan lykil í hálfa
öld. Hann opnaði nú peninga-
kassann og lokið small upp,
vegna seðlabunkanna, sem lágu
þarna . í klemmu. Þessi athöfn
vakti hjá honum ýmsar end-
urminningar og jafnframt sig-
urgleði. Víst liaföi hann sigrað,
HEIMILISRITIÐ
45