Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 58

sína sem vonlausa — ekki festa
í iniga sér andlit sem hún hat-
aði — ekki mjúkan háls, sem hún
hataði — ekki langa til að
kreppa hendurnar utan urn . . .“
Hann þagnaði.
Linda kipptist við. Hún sagði
með skjálfandi rödd:
„Má ég þá ekki fara. Er þetta
ekki — ekki nóg?“
...Já þetta nægir“, sagði West-
on ofursti. „Þaklca yður fyrir
Linda“.
Hann stóð upp og opnaði
dyrnar fyrir lrana. Síðan gekk
liann aftur að borðinu og lcveikti
í sígarettu.
„Svei“, sagði hann. „Þetta er
ijóta starfið. Mér finnst ég haga
mér eins og dóni að vera að yfir-
heyra barnið urn þetta atriði.
Það er eins og að ýta'undir hana
að koma föður sínum í gálgann.
En það varð ekki lijá því kom-
ist. Hún er líklegust til að vita
livitð satt er. En ég er bara feg-
inn, að hún sagði ekki neitt“.
Poirot sagði:
,,Já, ég bjóst einmitt við því“.
Weston hrökk við.
jjíeyrið þér, Poirot. IMér
fannst að þér fara nolckuð ógæti-
lega að, þegar þér nefnduð háls-
inn, og að kreppa hendurnar!
Það var ógætilegt að vekja hana
til umhugsunar um það atriði“.
,3vo þér lialdið að ég hafi
vakið hana til umhugsunar?“
„Já, var það ekki ætlun yðar?“
Poirot hristi höfuðið.
Weston sagði:
„Yfirleitt fengum við litla
vitneskju hjá henni. Nema hvað
grunur getur varla fallið á frú
Redfern. Ef þær hafa verið sam-
an frá hálf ellefu, þar til fimm-
tán mínútur fyrir tólf, þá kemur
Christine Redfern ekki til
greina“.
Poirot sagði:
„Það eru til enn gildari ástæð- J
ur fyrir því, að hún komi ekki til
greina. Hún hefur naumast
hvorki haft líkams- né sálar-
þrek til að fremja slíkan glæp.
Hún er ekki örgeðja. Hún er
trygglynd — og föst fyrir, eins og
bjarg, en ekki ofsafengin. Þar að
auki eru hendur hemlar alltof
smáar“.
Colgate sagði:
„Eg er alveg á sama máli og
Poirot. Neasdon læknir sagði, að
það hefðu stórar hendur vcríð
þarna að verki“.
„Já, mikið rétt“, sagði West-
on. „Eg held að við ættum þá
að taka Redfern fyrir. Ég vona
að hann sé búinn að ná sér“.
_iu.
PATRICK Redférn var alger-
Iega búinn að ná valdi á sér.
Hann var fölur og mæðulegur, en
öll framkoma hans var hin róleg-
asta.
56
HEIMILISRITIÐ