Heimilisritið - 01.04.1948, Blaðsíða 5

forvitni minni. Fólkið í sveitun-
um, sem liggja beggjá megin að
þessum mikla flóa, mundi taka
það sem persónulega árás á sig,
að mér þótti ferðalagið um hann
hundleiðilegt, af því að illa sást
til lands. Mennirnir á mótor-
bátnum fyrirgefa það aldrei, að
ég segi hérmeð frá því, að við
vorum sex tíma að fara þennan
spotta, sem sæmilegur bátur
hefði eflaust komizt á þreni
tímuin. Og maðurinn? Eg get
látið mér detta ýmislegt í hug
um það, hvað hann mundi gera,
ef hann fengi færi á mér.
Þessvegna segi ég bara sög-
una, mér dettur ekki í hug að
prenta hana, nei, svo vitlaus er
ég ekki, þótt mér væri annars
nýnæmi í að sjá eitthvað eftir
mig á prenti.
Þií sérð líka á þessu, sem ég
segi: hve illa sást til lands, bát-
urinn ganglít ill og við tveir einu
farþegarnir á ferli, að það var
ekki eintóm forvitni, að ég fór
að spyrja manninn í þaula. Ef
þú sérð það ekki, þá hefirðu
ekkert hugmyndaflug, þá get-
urðu sjálfur hugsað þér að stein-
þegja í sex klukkustundir í leið-
inlegu veðri, á leiðinlegiun mót-
orbát, á ferð um leiðinlegan
flóa!
Ju, átti ég ekki kollgátuna? Eg
sé það á svipnum á þér', að þú
hefðir vel getað hugsað þér- að
halda þér saman allan þennan
tíma. Skelfing ertu leiðinlegur!
Þeir sögðu, að þetta væri seyt-
ján tonna bátur og hann var
nötaður til að læðast um flóann
og á milli fjarða og átti að taka
póst og flutning og farþega, en
í raunjnni var hvergi rúm fyrir
hina síðastnefndu nema á þilfari,
og þar gengum við um gólf, þess-
ar tvær mannverur, gengum um
gólf, tvéir menn á ferðalagi,
gengum um gólf og létum okk-
ur leiðast.
Og geturðu enn láð mér, að ég
fór að spyrja hann?
Þú hlærð bara, fíflið þitt! Þú
hefðir auðvitað gengið þarna um
gólf, fram og aftur á þilfarinu og
steinþagað.
Það gerði maðurinn einmitt,
þangað til ég fór að spyrja hann.
Fyrst var ég að vona, að það
mundi létta til og eitthvað sjást
að ráði til lands. En þá lagðist
þokubrælan eins og veggur yfir
strandlengjuna og tók fvrir allt
útsýni.
Og maðurinn gekk fram og
aftur, stanzaði snöggvast og
glápti, fór af stað á nýjan Jeik,
nam síðan staðar og glápti! En
á hvað var hann að glápa?
Þá byrjaði ég að spyrja hantn
Það er ekki margt að sjá á svona
ferð í svona veðri?
- Svo sem alvegmóg, sagði hann
og héft áfram: að-hori‘a út f krft r
í
HEIMILISRITIÐ