Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 6

Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 6
sorglegt að liið mikla starf hans hafði borið svo lítinn árangur. Það þarf ekki nema einn giklc- inn í hverja veiðistöð, og þegar rnenn komust að því að sýslu- maðurinn réð ekkert við smyglið, gerðust þeir djarfari. Sopinn var nú góður, einkum þegar maður kom kaldur og hrakinn af sjón- um eða langaði til að hafa skemmtilegt kvöld með félögum sínum. Menn bölvuðu banninu í sand og ösku og létu að lokum sem það væri alls ekki til. Sögurnar um að sjálfur sýslu- maðurinn væri farinn að drekka mögnuðust. Satt var það, að oft var ljós í stofu hans langt fram á nætur og hávaði og söngur heyrðist ósjaldan frá húsi hans. En hvort sem það var satt eða ekki, gerðu þessar sögur það að verkum, að menn hættu alveg að taka tillit til sýslumannsins. Það varð uppi fótur og fit í þorpinu þegar nokkrir ungir menn sáu að Henrik kaupmað- ur var borinn út úr sýslumanns- húsinu dauðadrukkinn og settur inn í bíl. Þá þóttust menn ekki vera í neinum vafa lengur. „Mér finnst nú andskoti hart að við skulum verða að fara í felur með þetta, þegar svona er í pottinn búið“, sagði Jóhann í Kotinu. „O, þeir hafa ekki staðizt freistinguna, blessaðir! Valdi í Smugunni var tekinn í gær með lieilan bátsfarm af ' brennivíni“, sagði Sölvi í Króki kæruleysis- lega. Þeir stóðu niðri við vörina seint um kvöldið og höfðu verið sjónarvottar að því þegar kaup- manninum var hjálpað inn í bíl- inn. Þessir tveir náungar höfðu langt syndaregistur að baki sér. Þeir höfðu verið teknir fyrir brugg og dæmdir í stórar sektir, sem þeir voru nýbúnir að afplána í fangelsi þorpsins. Þeim hafði orðið svo mikið um þetta óhapp sitt, að þeir höfðu lofað hvor öðr- um því hátíðlega að ganga aldr- ei oftar út af götu góðrar hegð- unar og velsæmis. „Signý hefur verið svo leið af þessu öllu saman. Eg hafði lof- að að gefa henni armband, en allir peningarnir fóru veg allrar veraldar, svo að hún féklc það ekki. Ég er hræddur um að hún svíki mig vegna þess“, sagði Jó- hann áhyggjufullur á svipinn og horfði út á hafið. „Ég hef nákvæmlega sömu sögu að segja“, sagði • Sölvi, „nema að því leyti sorglegri að Fríða vill hvorki heyra mig né sjá! Hana er nefnilega farið að gruna“. „Vertu hugrakkur, Sölvi minn!“ sagði Jóhann og klappaði 4 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.