Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 11

Sölvi vissi varía hvort hann
átti að trúa eigin eyrnm.
»Ég — ég — ég —“, stamaði
hann, „ég hef sjálfur komizt í
klandur.....“
„Já, en einmitt þess vegna
ertu tilvalinn í stöðuna“, sagði
sýslumaðurinn og var nú orðinn
ákafur. „Nútíma réttarvísindi
eru að komast á þá skoðun að
það sé þýðingarmikið til betrun-
ar glæpamönnum að sýna þejm
traust. Þeir munu sjaldan bregð-
ast slíku trausti og þar að auki
hafa þeir vissa reynslu í faginu,
sem getur orðið ómetanleg sé
hún rétt notuð“.
Glæpamaður! Sölvi hrökk
saman þegar sýslumaðurinn
nefndi það. Hann sá í anda búð-
ina, sem búið var að brjóta upp,
og maður var eitthvað að gaufa
þar í myrkrinu. Þessi maður
var liann sjálfur. Og hinum meg-
in götunnar stóð grátt og næst-
um gluggalaust hús — fangels-
ið. .. .
„Viltu taka stöðuna?“
„Já“. Hugsunin um búðina og
fangelsið afgerði málið. Það var
öllu sjaldnar að verðir laganna
komu í fangelsi, en svona fólk
eins og hann og hans líkar. Þeg-
ar hann fór að hugsa um málið,
sá hann að hann hafði verið
hundheppinn, og hann sór þess
dýran eið að verða trúr í stöðu
sinni. Þá mundi hann sjálfsagt
geta talað urn fyrir Fríðu. .. .
Vínflaskan var nú tæmd og
sýslumaðurinn og Sölvi renndu
löngunaraugum til kvartelsins
sem stóð á gólfinu óopnað.
Sýslumaðurinn mælti eftir
stutta þögn:
„Ef við smökkum á þessu
verðurðu að þegja um það“.
Þeir fóru nú að bisa við kvart-
eiið og að lokum fengu þeir oj)n-
að það. Sýslumaðurinn skenkti
í glösin, en við fyrsta munnsop-
ann setti sýslumaðurinn glasið
frá sér og gretti sig.
„Þetta er vatn“, sagði hann.
„Já, þetta er vatn“, endurtók
Sölvi hátíðlega. „Við höfum ver-
ið gabbaðir“. Sölvi skildi strax
livernig í öllu iá. Þetta skyldi
Jóhann í Kotinu fá borgað.
Allt í einu var dyrunum
hrundið upp og Henrik kaup-
maður kom inn. Hann snögg-
stanzaði fyrir innan dyrnar.
„Hver andsk......“ hraut út
úr honum þegar hann sá Sölva,
en hann leiðrétti sig sjálfur.
„Góðan daginn ætlaði ég að
segja“.
„Góðan daginn, kaupmaður!“
sagði sýslumaðurinn og bauð
honum sæti.
Sýslumaðurinn fylgdi Sölva
til dyra. „Og svo er eitt enn-
þá“, sagði hann næstum því
hvíslandi. „Eg verð að biðja þig
að hafa auga með þjófunum
HEIMILISRITIÐ
9