Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 21

herra Carey á að koma með yður
til mið'degisverðar hjá mér á
morgun“, sagði Chu, og andar-
taki síðar kvaddi hann, einnig á
enska vísu. og Carey starði á eft-
ir hinum háa, vel vaxna manni er
hvarf út úr dyrunum.
„Spengilegur náungi“, sagði
Faulkner þegar þeir gengu inn í
einkaskrifstofu hans, og Carey
tautaði hugsandi: „Hm — það
er eitthvað — heyrðu Faulkner.
Eg gæti hugsað jnér að hann
væri djöfullega brögðóttur og
lævís!“
„Ef til vill, en hann er alúð-
legur og mikils megandi maður,
stórríkur og duglegur forstjóri
stærsta verkfræðingafirmans í
Jvína!“
„Ekki lízt mér á hann“, sagð'i
Carey og hrukkaði ennið.
„Þú þekkir ekki Kínverja“,
sagði Faulkner. „Eg hef verið hér
í fimm ár, og ég er nú fyrst að
byrja að skilja þá. Þeir eru ekki
eins slæmir og maður hyggur.
Auðvitað eru þeir ólíkir okkur,
og það er eitthvað frumstætt í
eðli þeirra!“
„Já, ég er nokkurn veginn viss
um, að það er ríflegur skammt-
ur íif því frumstæð'a í eðli Chus.
Hann hefur einhverja þá djöful-
legustu ásjónu, sem ég hef séð!“
„I viðskiptum er hann ábyggi-
legur, það veit ég að minnsta
kosti, og ég er viss um, að þér
geðjast betur að honum er frá
líður. Þú kemur líldega með mér
til hans?“
„Eg þakka, en ég held mig
langi ekki mikið til þess!“
„Af hverju ekki? Eng;i vit-
leysu. Hann er næstum eins og
Evrópumaður — þú þarft ekki
að borða með prjónum eða neitt
þesskonar. Iíann á prýðilegt, ný-
tízku hús í útjaðri borgarinnar.
Og þú sást líka konuna hans á
götunni um daginn!“
Carey var alveg búinn að
gleyma því, en nú rifjaðist það
skyndilega upp fyrir honum.
„Já, reyndar, auðvitað —
skrítið, að ég skyldi ekki muna
eftir nafninu. Jæja, svo þessi
dólgur er kvæntur þessari lag-
legu, litlu hnátu“, sagði hann
næstum með ógeði.
„Já, og hún er dásamleg hús-
móðir. Henni er ekki meinað að
uingangast gestkomandi karl-
menn eins og öðrum e'iginkonum,
því að Chu hælir sér af að líta á
þessi mál eins og Evrópumenn
gera. Þú vilt þó víst eklci sleppa
tækifærinu til að kynnast
hcnni?“
„Nei, úr því svo er, kem ég
með“, sagði Carey og hló lítið
eitt vandræðalega. Og næsta,
kvöld kvöddu hann og Faulkner
dyra í hinu stóra, hvíta húsi
Chus.
Kínverskur þjónn í Evrópu-
HEIMILISRITIÐ
19