Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 27

An þess að líta þangað, mundi
l.ao, að sígarettupakki Careys
lá á borðinu hjá legubekknum,
og án þess að depla augunum
svaraði hún: ,,Já, egipskar sígar-
ettur!“
„Hver reykir egipskar sígarett-
ur hér í húsinuP Þú? Hve lengi
liefur þú gert það?“
„Síðan Kiang sagði mér hve
góðir þeir væru!“
„Kiang — einmitt? Svo Ki-
ang reykir þá?“
„Já — við reykjum þá —
bæð'i“, sagði hún lágt.
„Á, — bæði?“ sagði hann, og
hún tók með hægð vindling úr
pakkanum og kveikti í honum
og byrjaði að reykja, og það var
eins og hún gældi við hann.
„Kiang — jæja?“ sagði Chu.
og hann steig eitt skref aftur á
)>ak og liorfði rannsakandi um-
hverfis sig í herbei'ginu. Hún lá
róleg og reykti og reykurinn
þyrlaðist frá blóðrauðum vörum
hennar, sem brostu, en hjartað
var lamað' af skelfingu. Chu
brosti svo undarlega og hann
starði stöðugt á legubekkinn.
Hún var viss um, að liann liafði
getið sér til hins sanna, en hún
horfði á hann róleg og sakleysis-
]eg, og hann sagði: „Ég þarf að
sinna öðru, svo ég ætla að lofa
þér að njóta egipsku vindling-
anna í næði!“ Og hann gekk
brosandi út.
„Hreyfðu þig ekki“, sagði Lao
um leið og hann var farinn.
„Hann veit það!“
Chu gekk beint til herbergis
einkaritarans eftir að hafa læst
dyrunum á herbergi konu sinnar.
Herbergi Kiangs var tórnt, gler-
hurðin út á svalirnar, sem lágu
eftir endilangri húshliðinni, var
opin. Ur herbergi Laos voru
einnig dyr út á svalirnar. „Mér
datt það í hug“, tautaði hann.
„Jæja, Kiang vinur, ég skal hafa
hendur í hári þínu. Hún reynir
að láta þig sleppa niður stigann,
en hurðin niðri er læst. Gott að
ég gerði þá varúðarráðstöfun.
Hann lokað'i svalahurðinni og
skrifaði nokkur orð á miða, gekk
aftur til herbergis konu sinnar,
drap á dyr og ýtti bréfinu inn
undir hurðina. Kona hans sá
bréfið, tók það og las: „Þú hefur
mann í herbergi þínu, ég vissi
það, og þess vegna kom ég heim
að óvörum. Það er einungis ein
leið til fyrir elskhuga þinn. Láttu
hann fara niður litla stigann.
Komi hann ekki, kem ég til hans,
og svo þegar ég hef drepið hann
fyrir augum þér, skal ég píska
þig; en sendi þú hann niðixr,
skal ég ekki gera það. Ég bíð í
fimm mínútur neðan við stig-
ann!“
Hún las bréfið tvisvar, og ó-
þolinmóðlegar hreyfingar Careys
vöktu athygli hennar. „Hreyfðu
HEIMILISRITIÐ
25