Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 47

burð í blöðin okkar. Yður er svo
guðvelkomið að gera yður mat
úr þessu, að vera einn um hituna.
En þér sendið þó að minnsta
kosti símskeyti til Ameríku?“
„Nei. Fyrst er að vinna úr
þessu efni hér og ganga fram af
Englendingunum“.
„Þér megið bera mig íyrir því,
að það gerið þér aldrei með
þremur dálkslengdum af merg-
sognum setningum. Englending-
ar hlaupa elcki eins glatt af sér
hornin og sumar þjóðir“.
„Mér er nú þegar farið að
skiljast það. En er þá með engu
móti hægt að blása neinum lífs-
anda í þessa þjóð?“ spurði Kell-
er og leit út um gluggann. „Hve
gömul eru þessi sveitabýli eigin-
lega?“
„Þau eru ný. Þau eru í hæsta
lagi tvö hundruð ára“.
„Jæja. En akrarnir?“
„Limgirðingin þarna lítur út
fyrir að hafa síðast verið klippt
og löguð til fyrir svo sem áttatíu
árum“.
„Eru verkalaunin lág hér í
landi?“
„Nokkuð svo. En yður kynni
ef til vill að langa til að heilsa
upp á Times, eða hvað?“
„Nei“, anzaði Keller og virti
fyrir sér dómkirkjuna í Winch-
ester. „Það væri víst nær að
raflýsa heysátu, en að bjóða
Times góða blaðafrétt. En
„World“ myndi samstundis
birta þriggja dálka grein, og
biðja jafnframt um meira og
láta teikna í það myndir!“
„En „Times“ myndi ef til vill
vilja —“, en lengra komst ég
ekki, því um leið fleygði Keller
í mig einu eintaki af þessu blaði.
Á leiðinni laukst það upp, svo
við mér blasti þessi þungi, heil-
.steypt’i og þróttmikli hátignar-
blær hins gagnmerka stórblaðs.
Það skrjáfaði í því eins og heilli
alfræðiorðabók.
„Myndi ef til vill! Það myndi
ef til vill vera möguleiki á því
að komast inn um bryndregilinn
á orustuskipi. Lítið þér á for-
síðuna Jná arna!“
„Svo þér rnetið blöð á þenna
hátt. Ég mundi þá vilja ráða yð-
ur til að' leita til einhvers alvöru-
minna og kumpánalegs blaðs“,
svaraði ég.
„Slembilukka mín — okkar?
Nei, það mætti merkilegt heita!“
Eg sýndi honum blað, sem mér
datt í hug að honurn myndi falla
í geð, því að það var amerísk
stæling að öllu ytra sniði.
„Þetta svipar nú til blaðanna
okkar vestra“, mælti hann, „en
þó er það eitthvað allt annað. Ég
gæti fyrir mitt leyti vel fellt mig
við einn af þessum breiðu Times-
dálkum. Skyldi það ekki vera
erkibiskup, sem segir fyrir verk-
um við umbrotið á því blaði?“
HEIMILISRITIÐ
45