Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 54

ur, því að Bjarni sagðist vera
þreyttur eftir ferðalagið og ætl-
aði nú að leggja sig stutta stund
og reyna að sofna; hann myndi
koma niður til að drekka kaffið.
PJÖLSKYLDAN var meira
en flemtruð. Það var ógurleg
skelfing í svip allra og enginn
skildi neitt í neinu. Bjarni liafði
þó áreiðanlega verið dauður; á
því var ekki nokkur vafi. Lækn-
irinn liafði gefið dánarvottorðið
og allt liafði verið einsog það átti
að vera, þegar einhver deyr. En
svo gerðist þetta. Sá, sem hafði
verið dauður og grafinn, kom
aftur og sagðist hafa verið uppí
sveit. Nei, þetta tók út yfir all-
an þjófabálk! —
Hvað var hægt að gera í þessu
tilfelli? Fjölskyldan velti vöng-
um og engum datt neitt í hug.
Það var dauðaþögn í langan
tíma, áður en nokkur úrlausn
yrði fundin. Loks sagði ég:
Það verður að grafa kistuna
upp og athuga hvort nokkurt
lík er í henni.
Guðrún gaf frá sér lága stunu.
Grafa upp, hafði Sigmundur
eftir mér.
Já, sagði ég. Það er eina leið-
in til þess að hægt verði að
komast að nokkurri niðurstöðu í
þessu máli.
Ætli hægt sé að fá leyfi til
þess? spurði mágur Sigmundar.
52
Já, það hlýtur að vera, svar-
aði ég. Síðan sneri ég mér að
Sigmundi og sagði: Þú verður að
tala við yfirvöldin og fá þetta
leyfi.
Sigmundur játti því og innan
tveggja stunda hafði hann feng-
ið leyfi til þess að grafa upp lík-
kistu sonar síns, „til athugunar á
voveiflegum atburði“, eins og
það var orðað.
þegar Bjarni kæmi niður, á-
kváðum við öll, að láta þá eins-
og ekkert. væri athugavert við
veru hans í húsinu eða yfirleitt
á yfirborði jarðaf. — Hann kom
niður nokkru fyrir firnrn. Hann
var allur hinn heilbrigðasti á að
sjá. Mér heilsaði hann innilega
og sagðist hafa verið uppí sveit
síðustu tvær vikurnar og hann
hefði aldrei verið betri til heils-
unnar en nú. Já, ég sagðist sjá
það og við töluðum um heima
og geima, meðan á kaffidrykkj-
unni stóð. Nokkru síðar fór ég
heim og skildi fjölskylduna eft-
ir, þar sem hún sat í kringum
Bjarna og starði á hann, einsog
fólk hlýtur að stara á mann, sem
er dauður og búið er að jarða
fyrir sólarhring.
Eftir hádegi riæsta dag fór ég
þangað aftur. Fjölskyldan var þá
að legja af stað til kirkjugarðs-
ins. Það varð að samkoimdagi,
að ég yrði eftir heima hjá Bjarna
á meðan. Þegar þau voru farin
HEIMILISRITIÐ