Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 11

þreytt, en úr þeim brutust tvö
skær tár.
3.
í LÁGUM kjallara, á bak \áð
blámálaða hurð, sat gömul kona
á rúmstokknum sínum og hélt.
saman höndunum. Tnn um
gluggann hennar lagði birtu frá
götu'ljósi. Gamla konan var í
þann veginn að g.anga til hvíln.
En áður skyldi lnin lesa bænirn-
ar sínar, og það gerði hún.
„--------að þú verndir hana
Mildiríði litlu gegn öllu illu . . .
Almáttugur guð minn, leiddu
hana og styrktu. Haltu henni
frá vonaum solli og illri breytni.
Láttu almáttuga verndarhendi
þína hvíla yfir henni, hvar sem
hún fer og aðhefst. Þess bið’ ég
þig í Jesú nafni. — Faðir vor, þú
sem ert á himnum .. .“
Svo gekk gamla konan til
hvílu, eftir að hafa signt bláu
hurðina og sjálfa sig mátulega
oft.
4.
DAGINN eftir var rok.
Garnla konan, sem borðaði
venjulega hjá svninum í húsinu
fyrir handan, treysti sér ekki í
mat. Umferðin um götuna var
líka fram úr hófi í dag, fannst
henni. Upp úr hádeginu, þegar
auðsýnt var, að kerlingin ætlaði
ekki að lialtrast út til að éta, sá
tengdadóttirin það ráð vænst að
senda vinnustúlkuna yfir um
með matinn.
Vinnustúlkan var úr sveit
gömlu konunnar og þekkti hana
lítið eitt. Hún settist niður með-
an gamalmennið borðaði af
diskunum og beið eftir því að
geta tekið þá með sér.
„Er nokkuð að frétta frá um-
heiminum, lambið mitt?“ spurði
garnla konan.
„Ekkert svosem, Stefanía
mín“, svaraði stúlkan. „Þó var
svoldið í blaðinu í morgun, sem
ég get sagt þér“.
„Og hvað var nú það, heillin?“
,,Það var verið að sýna manni
banatilræði“.
„Banatilræði?! — Guð hjálpi
mér! Var nú einhver hermaður-
inn með vopn?“
„Ónei. Ekki var það nú svo.
Það var ung stúlka um tvítugt.,
sem gerði þetta“.
„Um tvítugt — stúlka? Al-
máttugur minn, — kvenfólkið
nú á tímum .. . Hver var hún?“
„Það var ekki nefnt. Hún
ætlaði að skjóta voða fínan
heldrimann með byssu, en hann
kom sér undan inn í hliðarher-
bergi“.
„Inn í herbergi? Hvað seg-
irðu? Var þetta inni í húsi?“
„Já, — á bílstöð“.
Gamla konan hætti að borða.
Hún hristi höfuðið mæðulega og
HEIMILISRITIÐ
9