Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 51

og við værum að' snúast í marga
hringi, en í raun og veru voru
þeir aðeins að sneiða hjá kalk-
steinsskerjum og sandbökkum,
Myrkrið var svo mikið, að við
sáum ekki faðmlengd frá okkur,
en hinir innfæddu stýrðu skútu
okkar með festu og öryggi út á
dýpri sjó. Eftir klulckustundar
leiðsögn og stjórn, gáfu þeir
okkur merki um, að leggjast við'
akkeri, og gerðum við það.
Dýpið mældist vera sex faðmar.
A þessum klukkutíma, hafði ég
enga hugmynd um, hvort við
vorum stödd á fljótinu eða úti
á hafi, en í dögun næsta morg-
uiis sá ég, að við lágum við
mynni breiðs fljóts.
Eftir fjórtán mílna siglingu
upp eftir fljótinu daginn eftir,
stönzuðum við í mynni lítillar
víkur. Skömmu eftir að við
komum þangað, komum við
auga á fyrstu krókódílana, sem
við sáum á þessum slóðúm. Þeir
líktust helzt gömlum, hrufóttum
trjábolum og lágu hálfgrafnir í
flóðleðjunni. Okkur var strax
ljóst hvers konar skepnur þetta
voru, meira að segja áður en ein
þeirra lyfti upp sínu hrollvæn-
lega og andstyggilega höfði.
Þessi ófreskja teygði úr sér, bað-
aði út ölium öngum, og var mjög
ferieg á að líta. Við töldum
þarna níu krókódíla, óvenjulega
stóra.
HEIMrLISRITlÐ
Vatnið var dýpst á þessum
stað, svo að við lögðumst við
akkeri rétt fyrir utan rifið: „Við
skulum ekki stíga út í bátinn
alveg strax“, sagði ég við ung-
frú Brown. „Við' skulum heldur
reyna rifflana okkar héðan frá
þilfarinu“.
Áður en ég hafði talað þessi
orð, varð ég var við eitthvað
dularfullt skamp. Höfuð og
hryggur einnar ófreskjunnar
kom upp úr vatninu. Dýrið
flaut eins og trjábolur eftir
vatnsskorpunni og barst með
flóðstraumnum inn eftir vík-
inni. Það var aðeins í tuttugu
metra fjarlægð. Eg mið'aði á
höfuð ófreskjunnar og ldeypti
af. Eg heyrði greinilega hvellinn,
þegar kúlan klauf hina þykku
hornskel. Dýrið hvarf í djúpið
með miklu busli, og myndaði
stærðar hringiðu, þegar það
spriklaði í dauðateygjunum. Á
næsta augnabliki komu haus og
framlimir þess upp úr vatninu,
svo sökk hún hægt í kaf aftur.
Hin tortímandi kúla, hafði gert
sitt gagn.
Lónið var fremur grunnt, þar
sem ófreskjan hafð'i sokkið, svo
að við settum út smábát og héld-
um þangað með kaðla og krók-
stjaka. Hinn drepni krókódíll lá
í kafi í leðjunni. Grunnt var nið-
ur á víkurbotninn, og það tók
okkur ekki langan tíma að korna
49