Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 9

Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 9
Ég get enn séð fyrir mér í hug- anum, er líkvagninn, með kistu langömmu minnar, var dreginn hægt upp hæðina að St. Georges kapellunni. Það var kaldur og skuggalegur dagur, athöfnin sorgleg og dap- urleg. Þeir, sem viðstaddir voru, hljóta að hafa skynjað, á hversu merkilegum tímamótum þeir voru staddir. Hvað stjómmálalegum afleið- ingum leið, var það á allra vit- orði, að brezka hirðin myndi breytast undir stjórn hins nýja konungs, Edwards VII. og Alex- andríu drottningar. Breytt viShorf. VIKTORÍA hafði ekki aðeins verið ímynd sérstakrar stjórnar- stefnu heldur og ákveðinna lífs- skoðanna. Iðni og sjálfsvirðing hafði verið undirstað'a hirðlífs hennar. Og þótt henni, sem móð- ur, þætti vænt um elzta son sinn og erfingja, þá hafði samkomulag þeirra langt frá því verið gott. Henni var illa við veðreiðar hans og spilamennsku, og hafði ávallt dæmt hann hart, en aldr- ei sýnt honum traust í sambandi við stjórnarstörfin. En með því að draga sig í hlé, hafði hún þó þröngvað upp á son sinn meiri og meiri ábyrgð', er hann varð að bera sem prins af Wales, meiri enn annars hefði orðið, ef hún hefði ekki farið ein- förum. Afleiðingin af því varð sú, að heimili hans, Marlborough höllin í London og sveitasetur hans í Sandringham, urðu sam- komustaðir helztu sendiherra heimsins, stjórnmálamanna, iðjuhölda og fjármálamanna, listamanna og skjólstæðinga þeirra — sem sé mestu auðjöfra og andans manna í Evrópu og Ameríku. Án þess að leyfa að vikið væri frá hirðsiðum, hafði afi minn komið á skemmtanalífi, þar sem allir hinir háttsettu gestir hans, skemmtu sér vel, hver eftir sínu höfði, án þess að nokkru sinni væri alvarlega gengið á virðuleik hinnar háttsettu stöðu hans. Hann, ekki síður en móðir hans, hafði óafvitandi orðið ímynd ákveðinnar lífsstefnu. Koma hins nýja konungs var líkast því, er hreinu lofti er veitt inn í herbergi, sem lengi hefur verið lokað. Nú höfðu hinir alþjóðlegu vinir afa míns aðgang að hirð- inni, en á dögum Viktoríu var það aðeins fjölskylda hennar, sem þar var viðurkennd. Ráð- herrar og fulltrúar frá ýmsum þýðingarmiklum samböndum, bæði veraldlegum og andleg- um, fengu nú aðgang að kon- ungshirð Bretlands. HEIMILISRITIÐ 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.