Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 28

land svona heitt?“ spurði María
Nikolaévna hrærð og ástúðleg
og lagði smágerða hendina á
hnefa hans ...
„Býður nokkur betur?“ kvað
við frá hinum ósýnilega upp-
boðshaldara, en ég gat ekki
boðið hærra, ég var kominn á
vonarvöl.
Þegar hér var komið sögu
kvað við vélarhjól yfir höfðum
okkar, og tiguleg flugvél, sem
var eins og gullsmiður tilsýndar,
varpaði léttum skugga á veginn
fyrir framan okkur. (Ó, góða
flugvél, sem bjargaðir mér á
neyðarstundu! Ef þú hefðir haft
lítinn munn, myndi ég hafa
kysst þig, hefði það verið
hægt!) ...
Við reigðum höfuðið aftur á
bak og horfðum hugfangin á eftir
hinum glæsilega gullsmið.
„Hafið þér nokkurntíma flog-
ið?“ spurði María Nikolaévna —
hann, auðvitað. Hann, en ekki
migv
„Ég? Ég hef flogið allan tím-
ann, sem við höfum átt í stríði
við Þýzkaland. Ég er sem sé flug-
maður“.
„Nei, er það satt! Ó, hvað það
er gaman. Og hafið þér nokkurn-
tíma mætt óvinaflugmanni á
flugi?“
„Mætt? Ótal sinnum. Ég hef
meira að segja háð loftorustu“.
„Ó, segið frá því! En hvað það
er spennandi . ..“ (Hún virtist
hafa gleymt því, að' hin fagra
hönd hennar hvíldi á handar-
baki hans).
„Ja, hvernig á ég að segja frá
því .. . Ég kem mér ekki að því
að státa af afrekum sjálfs mín“.
En þessi lofsverða skoðun hélt
samt ekki aftur af honum.
„Dag nokkurn fékk ég skipun
um að fara njórnarför að baki
óvininum ... Nú ... Ég hellti
eins og venja er til benzíni á
karbúratorinn, skrúfaði magnet-
urnar á, snéri spöðunum og snar-
aðist í sætið ... Og síðan flaug
ég . .. Ég flaug í eina klukku-
stund, ég flaug í tvær klukku-
stundir. Allt í einu kom Þjóð-
verji á móti mér í Blériotvél og
fór strax að skjóta á mig úr vél-
byssu .. . En ég lét það ekki á
mig fá . .. Ég tók í rofann, lét
skrúfuna snúast hægt, gekk al-
veg út á annan vængbroddinn,
greip skammbyssuna mína, brá
henni upp að kinninni og sagði:
„Gefstu upp, ræfillinn þinn!“
Hann fleygði sér á kné: „Vægið
mér, herra“, sagði hann. En ég
anzaði því engu. Ég þreif um-
svifalaust í hálsmálið hans, dró
hann yfir í vélina mína og batt
Blériotvélina hans við stélið á
mér með snæri. Og þannig
dröslaði ég bæði Þjóðverjanum
og vél hans niður til bækistöðva
okkar“.
26
HEIMILISRITIÐ