Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 42

innar. Þegar við lögðum af stað
á eftir ófreskjunum, tók ég eftir
því, að tvær eða þrjár þeirra
laumuðust upp á þessar klappir
og lágu hreyfingarlausar, næst-
um huldar af flóðsefinu, sem
slútti fram yfir klappirnar.
Eg reis upp í bátinum, miðaði
rifflinum eins vel og ég gat og
hleypti af á einn þeirra. Sam-
stundis ruku margir krókódílar
fram úr sefbreiðunum og hentu
sér út í lónið með’ skvampi og
gauragangi, en aftur á móti
bærðist það dýr ekki vitund, sem
ég hafði skotið á. Við rerum því
þangað, skriðum með erfiðis-
munum upp hinar bröttu kalk-
steinsklappir og nálguðumst
smátt og smátt hina hreyfingar-
lausu ófreskju. Við vorum rétt
fyrir framan hana, þegar við sá-
um, að hún var að koma aftur
til sjálfrar sín. Ósjálfrátt vik-
um við í ofboði langt til hliðar,
en ófreskjan tók æðisgengið
stökk út í lónið með miklum
hamagangi. Ivúlan hafði augsýni-
lega aðeins rotað krókódílinn um
stund, en ekki drepið, og það
munaði mjóu, að' við yrðum hon-
um að bráð. Hefði krókódíllinn
ráðizt á okkur, myndum við ekki
liafa haft tíma til þess að skjóta
hann.
Við skulfum dálítið eftir þenn-
an viðburð, því að krókódíllinn
er einhver óhugnanlegasta
skepna jarðarinnar. Og að sjá
þessa ófreskju, sem virtist stein-
dauð, stökkva allt í einu upp
með hryllilegt ginið uppglennt,
fyllti okkur skelfingu og ótta,
jafnvel þótt við hefðum hinar
sterkustu taugar.
Við völdum okkur náttstað á
mýrlendu nesi skammt þaðan.
Ekki fengum við þó mikinn
svefnfrið, því að moskitóflugurn-
ar kvöldu okkur þráfaldlega. í
dögun risum við á fætur, þreytt
og illá útsofin. Eftir kjarngóðan
morgunverð með kaffi í ábæti,
lögð'um við svo af stað niður að
bátinum. Við ákváðum að fara
þangað, sem við höfðum séð
krókódílana fimmtán daginn áð-
ur.
Skömmu áður en við komum
á ákvörðunarstað okkar, komum
við auga á einn risavaxinn krókó-
díl, sem lá á flatri sandeyri út
við’ fljótið. Hann tók ekki eftir
okkur, fyrr en ég ætlaði að fara
að þrýsta á gikkinn. Þá fór hann
að hreyfa sig úr stað. Eg skaut
á hann, en sá ekki hvort kúlan
hitti. Af ólgu þeirri, sem kom á
yfirborð’ lónsins, sá ég, að ég
myndi hafa hæft ófreskjuna.
Við héldum á staðinn, þar
sem krókódíllinn hafði sokkið.
Skyndilega var eins og báturinn
ætlaði að velta um koll. Við ung-
frú Brown vorum nærri hrokkin
útbyrðis. Krókódílnum skaut
40
HEIMILISRITIÐ