Heimilisritið - 01.10.1948, Blaðsíða 19

Hún var ekki
hættuleg
honum
Smásaga eftir
Hugh Mac Nair Kahler
PETER OLNEY tók eftir því,
að unga stúlkan í hvítu sundföt-
unum hélt sig fjarri unga fólk-
inu, sem lá í þyrpingu í fjörunni.
Hann tók líka eftir því, að hún
hefði getað verið í þeirra hóp, ef
hún hefði viljað, því að þau
veifuðu til hennar — og hún
svaraði kveðjum þeirra með
kæruleysi, sem vitnaði um náinn
kunningsskap.
Hún tilheyrði þá klíkunni!
Peter Olney gat ekki að sér gert
að veita henni athygli, einkum
vegna þess, að hún virtist fremur
kjósa að vera ein, en taka þátt í
glaðværð hinna.
Það var eitthvað í fari henn-
ar, sem bar þess vott, að hvað
sem hún aðhafðist, gerði hún það'
í ákveðnum tilgangi — skynsam-
legum, þaulhugsuðum tilgangi.
Peter Olney velti því fyrir sér,
hvaða ástæðu hún gæti haft til
að fara alein í sjóbað. Annars
hugleiddi hann sjaldan, hvað
ungar stúlkur gerðu — hann
vissi, að það var aðeins tíma-
eyðsla fyiir hann, og öruggara
og skynsamlegra að einbeita hug-
anum að öðrum efnum. Þegar
ekki var rúm fyrir kvenfólk í
lífi manns, var ekki heldur rúm
fyrir þær í huga hans. Þrátt fyr-
ir það gat hann ekki annað en
veitt þessari stúlku athygli og
fylgt henni eftir með augunum.
Einróma gleðihróp beindi aft-
ur athygli hans að hópnum.
Hann hló, þegar hann sá Sam
HEIMILISRITIÐ
17