Heimilisritið - 01.10.1948, Blaðsíða 31

Sjálfsævisaga
hertogans
ai
Windsor —
3. þáttur
Bernskuárin líða
„Á GÓÐRI menntun prinsa
veltur velferð heimsins“.
Eftir þessari reglu fór Albert,
eiginmaður Viktoríu drottning-
ar, er hann lagði á ráðin um
menntun og uppeldi afa míns,
sem að strangleik og hörku virt-
ist hæfast til þess að snúa glæpa-
manni frá villu síns vegar.
Það vantaði ekki, að tilgang-
urinn var góður: ala skyldi
prinsinn upp í guðsótta og góð-
um siðum. En aðferðin dugði
ekki við minn gáfaða afa. Og
þegar ég lít til baka, til hinna
fimm fyrstu hamingjusömu ára,
er ég var undir handleiðslu Han-
sels kennara míns — hamingju-
samra, en furðulega árangurslít-
illa ára — þá neyðist ég til að
viðurkenna, að mildari aðferðin
var sízt happasælli hvað mig
snerti.
Mamma hafði áhyggjur af
því, hvað ég var seinn til náms,
og einu sinni varð henni á að
segja: „Þessi börn eru hræðilega
illa að sér“. Faðir minn hafði
engar vöflur á því og kenndi
gáfnatregðu minni um allt sam-
an.
En burt séð frá því, hvernig
gáfnafari minu og námshæfi-
leikum var varið, þá urðu allar
aðstæður í bernsku minni til
þess að tefja mjög fyrir þroska
mínum.
Samkeppnislaus.
Það var eitt, að ég vissi ekki
hvað samkeppni var, fyrr en ég
var orðinn 13 ára og kominn í
flotaskólann. Án efa hefur æska
mín verið áhyggjuminni fyrir
bragðið, en á þessum þroskaár-
um fór ég á mis við skapandi
afl og víðsýni, sem hlýtur að
myndast í samkeppni milli
ungra drengja.
Og svo var það, að frá upp-
HEIMILISRITIÐ
29