Heimilisritið - 01.10.1948, Blaðsíða 42

Hann greip fram í fyrir henni:
Bent sagði: „Þessu, að ég elska
þig“-
Hún lokaði augunum. Hann
dró hana blíðlega að sér, og hall-
aði henni að brjósti sínu.
„Eg get ekki svarað' með hljóð-
færaslætti“, hvíslaði hún. „Svar
mitt er svona“.
Hún kyssti hann heitt og
lengi.
Þau stóðu lengi þögul og
horfðu út í myrkrið. Loks sagði
hún: „Þú hefur skipt um skoðun
varðandi ástina. Er það ekki?“
Ekkert háð var í rödd hennar.
„Jú“, svaraði hann. „I raun
og veru hef ég fengið sömu skoð-
un á ástinni og þú“.
„Það er að segja------------“
sagði hún, en hann greip aftur
fram í fyrir henni:
„Þegar karl og kona dragast svo
ákaft hvort að öðru, að' líkamar
þeirra og sálir renna saman í
eina heild, allt annað er þeim
einskis virði, og þau geta farið
út í eld og vatn hvort fyrir ann-
að og fórnað öllu í þágu hins, án
umhugsunar um þakklæti eða
viðurkenningu, þá er líklega um
að ræða þá tilfinningu sem nefn-
ist ást“.
Bent hafði svarað með' hennar
eigin orðum. „Ast myndast því
aðeins“, svaraði Margit, „að
menn og konur hitti þann, eða
þá réttu“.
Hall rithöfundur brosti, er
hann las um trúlofun þeirra Mar-
gits og Bents í blöðunum.
ENDIR
„Við höfum verið skilin í brctðum þrjú ór — en það er
engin leið að lá annað húsnæði".
40
HEIMILISRITIÐ