Heimilisritið - 01.10.1948, Blaðsíða 63

nærri mér hennar vegna. Hún
var dæmalaus einfeldningur;
vitlaus í karlmönnum, hún gat
ekki að því gert, og þeir höfðu
hana að fífli og léku hana illa á
allan hátt. Ég hafði gengið að
eiga hana, og mér bar að gæta
hennar, eftir beztu getu. Ég held
að hún hafi skilið það og verið'
mér í rauninni þakklát. Hún var
— því verður ekki neitað — hún
var, þrátt fyrir allt, yndisleg“.
Rosamund sagði hljóðlega:
„Nú skil ég þig, Ken“.
An þess að líta á Rosamund,
tók Kennert Marshall upp pípu
sína og fór að troða í hana. Hann
sagði í hálfum hljóðum:
„Þú ert skilningsgóð, Rosa-
mund“.
Rosamund brosti glettnislega.
„Ætlarðu að' biðja mín núna,
Ken, eða bíða í sex mánuði?“
Marshall missti út úr sér píp-
una. Hún datt nið'ur á gólfið og
brotnaði.
„Hver skollinn! Þetta er önn-
ur pípan, sem ég missi hérna.
Hvernig vissir þú, að ég áliti við-
eigandi að bíða í sex mánuði?“
„Nú — líklega af því að það
er við'eigandi. En ég vildi mega
ganga út frá einhverju ákveðnu.
Annars gæti ég átt á hættu, að
þú fréttir um einhverja konu,
sem lent hefði í vandræðum og
eltir hana uppi til að bjarga
henni, á þinn göfugmannlega
hátt“.
Hann hló. „Ég elti þig uppi
næst, Rosamund. Þú verður að
hætta við þessa fataverzlun
þína. Við' flytjum upp í sveit“.
„Þú virðist ekki vita, að ég
hef allgóðar tekjur af þessari
verzlun. Það er mín verzlun —
skilurðu? Ég hef komið' henni á
laggirnar og unnið hana upp, og
ég er hreykin af því! Og svo vog-
ar þú að segja mér að hætta við
hana“.
„Já, ég voga mér það“.
„Og heldur þú að ég elski þig
svo, að ég taki mark á því?“
„Ef svo er ekki“, sagði Ken-
neth Marshall, „ert þú mér
einskis virði“.
Rosamund sagði innilega:
„Vinur minn, ég hef alltaf
þráð að lifa í sveitinni — með
þér“.
ENDIR
Hvað næst?
Ungi maðurinn sneri sér að stúlkunni, sem sat við hlið hans i bílnum.
„Bíllinn er benzínlaus“, sagði hann. „Hvað á ég nú að gera?“
„Hvernig ætti ég að geta sagt um það?“ sagði hún. „Eg hef aldrei farið
í bíltúr með yður áður“.
HEIMILISRITIÐ
61