Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 7

„Jú-ú“, stamaði Jóhanna.
„Já, frú mín góð, við slculum
tala betur um sakirnar inni á
skrifstofu minni. Gerið þér svo
vel, frú mín góð, fylgið mér eft-
ir“.
Hann gekk á undan henni inn
og bauð henni sæti í djúpum
skinnstól.
„Reykir frúin?“
„Nei, þakka yður fyrir“.
Gréta litla skreið feimin upp
í kjöltu móður sinnar.
„Hvað má bjóð'a litlu telp-
unn?“
Hann fór fram, sótti brúðuna
og súkkulaði, rétti Grétu litlu
og settist á bríkina á breiðum
skinnsófa.
„Já, já, frú mín góð, fá lán,
já. Hvenær gætuð þér borgað?“
„Eg veit ekki, en ég skal á-
reiðanlega borga“.
„Svo þér vitið það ekki. Hald-
ið þér að nokkur verzlun myndi
lána upp á það?“
„Nei, en ég hélt þér — þér . ..“
„Ég, já ...“ Hann var staðinn
upp, gekk að' stól Jóhönnu. Aug-
un glóðu. Hann læddi hendinni
um brjóst hennar, röddin var
hás.
„Þér — þú skalt ekki einung-
is fá brúðuna, heldur allt sem
þú vilt'/
Heitur andi hans lék um háls
hennar. Hún stóð snöggt upp,
horfði leiftrandi augum á hann,
hóf upp aðra hendina og rak
honum löðrung. Svo flýtti hún
sér út.
Þegar hún kom út á götuna
lét hún goluna leika um beran
hálsinn. Henni fannst hálsinn
brenna, og barmurinn gekk upp
og niður, eins og hann ætlaði að
springa. Þannig gekk hún lengi
vel. Götuumferðin var farin að
minnka. Þeir fáu, sem eftir voru,
höfðu mikinn hraða á. Þeir voru
að flýta sér heim í jólamatinn.
Allt í einu mundi hún eftir
Grétu litlu.
„Guð’ minn almáttugur, hvað
var orðið af blessuðu barninu?
Hafði hún orðið eftir í búðinni,
þegar hún rauk út?‘.
Jóhanna flýtti sér allt hvað af
tók. Þegar hún kom að dyrun-
um var búið að loka. Hún barði
að dyrum. Loks heyrði hún fóta-
tak, kaupmaðúrinn stóð í dyr-
unum.
„Er, er, Gréta litla hér?“ Hún
æddi inn úr dyrunum. Tvær síð-
ustu búðarstúlkumar voru að
fara í yfirhafnirnar. Þær litu
brosandi hvor til annarrar, þeg-
ar þær sáu Jóhönnu.
Hún tók ekki eftir því, heldur
flýtti sér inn í skrifstofuna.
Þarna lá Gréta litla á sófan-
um og svaf, með brúðuna í fang-
inu.
Jóhanna kraup á kné og kyssti
hana. Hún ætlaði að taka brúð-
HEIMILISRITIÐ
5