Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 9

Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 9
inn vaknaður. Bezt að henda í hana meira sælgæti, svo að hún vekti ekki kerlinguna. Hann fór fram. Skynsamleg- ast væri að bera stelpuna fram í búðina. Hann hrifsaði hana upp. Allt í einu fann hann mjúka barnshandleggi vefjast blítt um háls sér. Mjúkar barnsvarir snertu kinn hans, en að eyrum hans barst nú hærra og hærra hljóm- urinn frá kirkjuklukkunum. Honum fannst blóðið kólna í æðum sér, þegar hann leit inn í blíð barnsaugu litlu telpunnar. Óljós mynd frá barnæsku hans brauzt fram í huga hans, mynd af konu með barn í reif- um og englaskara allt í kring. Fæð'ing Jesú, jól, já nú voru jól. Hann lagði barnið varlega frá sér, settist niður og greip báðum höndum um höfuð sér. Aftur fann hann mjúka, litla handleggina taka um háls sér. Hann greip barnið í fangið og gekk fram í búðina. Hvað var þetta? Það var einhver undarleg móða fyrir augum hans. Hann strauk hendinni yfir augun. Höndin var þvöl, líklega af svita. Hann náði í stóran kassa, fyllti hann af allskonar góðgæti, fötum, matvöru, og svo fór hann að símanum og hringdi í bíl. Þegar bílstjórinn kom, spurði hann Grétu litlu, hvar hún ætti heima. Hún sagði honum það. Þá bað hann bílstjórann að fara með þennan kassa þangað. Svo fór hann inn í skrifstofuna, opn- aði peningaskápinn, tók 500 króna seðil, lét hann í umslag og stakk einnig í kassann. Hann sagði bílstjóranum að flýta sér. Þegar bílstjórinn var farinn, náði kaupmaðurinn í fallega loð- kápu, tók Grétu við hönd sér og sagði henni að fá mömmu sinni þetta. Síðan lokaði hann hurðinni og lét mæðgurnar vera einar. Þegar Jóhanna kom fram, rétti hún kápuna að kaupmann- inum. „Ég get ekki tekið við þessu af vður“. Hann stóð niðurlútur. Eftir nokkra þögn sagði hann undar- legri röddu: „En viljið þér ekki gera það vegna hátíðar bam- anna?“ Jóhanna leit á hann stómm augum. Hann sneri sér snögg- lega við, en þó hafði Jóhanna séð, að augu hans flutu í tárum. Hún gekk til hans, rétti hon- um hendina og sagði: „Gleðileg jól“. ^ Hann anzaði ekki, heldur þrýsti þönd hennar. Hún gekk HEIMILISRITJÐ 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.