Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 11

AthyglisverS
grein
eftir
James R. Adair
Guð fylgdi
honum að rafmagnsstólnum
„ÞÓ ÉG verði sviptur lífinu,
mun sál mín dvelja hjá guði á
himnum. Þar verða næstu
heimkynni mín, og ég er svo
sæll, að ég er reiðubúinn að
deyja“.
Ég var að' Iesa morgunblaðið
mitt, og rak augun í þessi orð.
Það voru orð morðingja, sem
átti að taka af lífi eftir þrjá daga.
Morðinginn, hinn 23 ára gamli
Ernest Gaither, hafði átt kveðju-
viðtal við fréttamenn — afar
eftirtektarvert viðtal, sem fól í
sér ráðleggingar til annarra
„svakakalla“.
„Hvaða fífl sem er, getur not-
að byssu til að' afla sér þess, er
hann þarfnast“, sagði Ernest.
„En það þari' dugandi mann til
að vinna fyrir sér á heiðarlegan
hátt“.
Og svo síðasta línan: „ .. . og
ég er svo sœll, að ég er reiðubi'i-
inn að deyja“.
Þetta vakti áhuga minn.
Dauðadæmdur maður sæll! Sem
ritstjóri kristilegs æskulýðsviku-
rits, kom mér í hug, að þarna
væri saga — og sama kvöldið
fór ég ásamt Ken vini mínum,
er einnig var ritstjóri, til Cook
County fangelsisins í Illinois, til
þess að heimsækja Ernest. Vörð-
urinn fylgdi okkur upp til hans.
Annar einkennisbúinn vörður
sat utan við klefadyrnar. Morð-
inginn lá á klefabekknum með
biblíu við hlið sér. Hann var
fremur lágvaxinn, holdugur
svertingi. Er hann sá okkur,
kom hann til móts við okkur til
að segja sögu sína.
Sagan var ekki falleg. Ernest
byrjaði glæpaferil sinn 16 ára
gamall; stjómaði hóp unglinga,
sem ógnuðu mönnum með
skammbyssum til að ræna þá.
Afrekaskrá hans greindi frá hlut-
deild í morði í Chicago, flótta
frá betrunarskóla og síð'an fang-
elsisvist. Eftir fimm ár var hann
látinn laus, í júní 1946.
Og svo, 9. febrúar 1947, vann
HEIMILISRITIÐ
9