Heimilisritið - 01.12.1948, Side 17
dökk af reiði, og í raun og veru
voru þau óvenju falleg.
„En ég fullvissa yður . . .“ hóf
hann máls.
„Að þér hafið útbúið þessa —
þessa svívirðilegu frétt“, tók hún
fram í fyrir honum.
Þannig hafði honum líka verið
innanbrjósts, þegar hann las til-
kynninguna. En hann varð undr-
andi að heyra sama skilning hjá
mótaðilanum. Sem frægur rit-
höfundur var hann vanur að
taka á móti smjaðri.
„Heyrið þér“, héít hún áfram
með ákafa í rómnum, „ef þér
hefðuð bara verið að auglýsa yð-
ur dálítið aukalega, þá hefði ver-
ið meining í þessu“.
Hann gat ekki varizt brosi.
„En ef ég fulhdssaði yður um,
að ég hafi ekkert vitað um þetta,
fyrr en ég sá það í blaðinu í
morgun, hvað munduð þér þá
segja?“ sagði hann.
„Þá myndi ég einfaldlega ekki
trúa yður“, svaraði hún. „Ég er
nefnilega búin að vera hjá rit-
stjórninni og hef séð trúlofunar-
tilkynninguna með yðar undir-
skrift“. Varir hennar titruðu.
„Hvað segið þér?“ Gordon var
dolfallinn.
„Já, ég er komin til að biðja
yður að fylgja mér á ritstjórn
„Daily Telegram" og sjá um að
leiðrétting og afsökun komi í
blaðinu strax á morgun,
Það var ekki fyrr en þau sátu
í leigubílnum á leið til Fleet
Street, að Gordon datt í hug,
hversu ótrúlegt það var, að hann
skyldi aldrei hafa tekið eftir
þessari áberandi fögru konu í
leikhúsinu. — „Þér komið fram
í jLitlum slöngum', er það ekki?“
sagði hann. „Það er merkilegt,
að ég skuli ekki hafa hitt yður.
Ég var þó viðstaddur flestar æf-
ingarnar“.
Sylvía reigði höfuðið. „Ég er
í kórnum. Það er ekkert merki-
legra að þér skuluð ekki hafa
séð mig en ég yður“.
Þarna fékkstu það sem þú
þurftir! hugsaði Gordon. Þessi
stúlka var dálítið skemmtileg.
Hún virtist hvorki taka tillit til
frægðar hans né stÖðti. Hann
horfði á hana, eins og hann væri
að meta hana til fjár. Það var
léttur roði í vöngum hennar,
freistandi varirnar voru lítið eitt
opnar, og hún leit skærum aug-
um á götuna fyrir framan bílinn.
Henni var greinilega umhugað
um það eitt að ná áfangastaðn-
um hið skjótasta.
„Gætuð þér hugsað yður, að
ég útbyggi hlutverk handa yður
í „Litlum slöngum“?“ spurði
hann varfærnislega.
„Hlutverk fyrir mig? Þér skilj-
ið alls ekki ástandið. Ég get ekki
látið sjá mig framar í „Litlum
slöngum". Jafnvel þótt þessi sví-
BEJMILISBITI&
15