Heimilisritið - 01.12.1948, Qupperneq 18

virðilega frétt verði borin til
baka, er það ekki hægt“.
„Þér virðist álíta, að hún
muni valda yður mikilli óham-
ingju“, sagði Gordon biturt.
„Ekki hvað leikhúsinu viðvík-
ur. Eg býst við að hópur manna,
sem ekki hafa tekið eftir mér
hingað til, muni nú fá áhuga á
mér“. Hún talaði í vingjarnlegri
tón en áður. „En hvað snertir
þvaðrið um trúlofunina, þá er
það ekki mjög þægilegt fyrir
stúlku í minni stöðu“.
„Ég skil. Þér eruð auðVitað
hrædd um að slík frétt muni
fjarlægja aðdáendur yðar“.
Hann fann til skyndilegrar og
bjánalegrar reiði.
„Hvernig meinið þér?“
„Ég meina, að það borgar sig
auðvitað ekki fyrir yður, að gift-
ingarmöguleikar yðar séu eyði-
lagðir með tilkynningu um, að
þér hafið trúlofazt vesölum rit-
höfundi“, sagði hann með nöpru
háði.
Hún andvarpaði. Svo hallaði
hún lítið eitt undir flatt og leit
út fyrir að hugsa sig um. „Nei,
þar sem svo vill til að tilkynn-
ingin er ekki sönn, þá .. .“
Með tilfinningu rithöfundar-
ins fyrir velheppnuðu atriði,
fann Gordon, að þetta gat að-
eins haft einn fullkominn endi.
„En ef ég bið' yður nú að gera
þessa tilkynningu sannleikanum
samkvæma", sagði hann, „og
trúlofast mér“.
„Af einskærri umhyggju fyrir
mínu góða niannorði? Nei,
þakka yður kærlega fvrir“. Rödd
hennar var aftur full af fyrir-
litningu.
„Nei, ekki af umhyggju fyrir
neinum. Einfaldlega af því að
ég . . .“ Nú voru þau í Fleet
Street, og hann fékk góða hug-
mynd. „Ég sendi sjálfur tilkvnn-
inguna til blaðsins. Hún átti að
vera gildra. I leikhúsinu lituð þér
aldrei í þá átt sem ég var. Til-
kynningin var eina leið mín til
þess að þér tækjuð eftir mér“.
Sylvía hafði haldið nið'ri í sér
andanum, meðan hann talaði.
Nú andvarpaði hún aðeins djúpt.
JAFNAT5L nokkrum mánuð-
um eftir brúðkaupið gat Gordon
ekki horft á indælu stúlkuna
sína, án þess að undrast að hún
skyldi nokkurn tíma hafa viljað
giftast honum. „Sylvía, þú ert
allra bezta, litla konan í öllum
heiminum“, sagði hann eitt
kvöld upp úr eins manns hljóði,
þegar liann sat fyrir framan ar-
ininn og lét fara vel um sig eftir
kvöldverðinn.
Hann tók utan um hana. ,JEg
hef oft hugsað um, hvernig í ó-
sköpunum ég gat talið þig á að
giftast mér þennan morgun. Þú
hafðir ekkert gert annað en
16
HEIMILISRITIÐ