Heimilisritið - 01.12.1948, Qupperneq 19

móðga mig, og svo gafstu upp“.
,JÉg meinti ekki allt, sem ég
sagði þann dag“, svaraði hún
brosandi. „I rauninni hafði ég
lengi verið skotin í þér“.
„En þú sagðir, að þú hefðir
alls ekki tekið eftir mér áðúr?“
„Já, það var ekki alveg rétt.
Strax á fyrstu æfingunni, sem þú
varst viðstaddur, ákvað ég að
giftast þér“.
,J>ú — hvað þá?“ Svipur
Gordons gaf til kynna algjöra
undrun.
Sylvía kinkaði kolli. „Ég sá
hvað allar stúlkurnar voru
skotnar í þér, og ég skildi, að
eina von mín væri að nota allt
aðra aðferð. Það voru síðústu
forvöð, þegar áætlunin heppn-
aðist. Annars hefði litla brögð-
ótta Rosie Cyr hremmt þig. Þú
varst nærri búinn að trúlofast
henni.
„Nei, hvaða vitleysa er nú í
þér?“
„Ég man, að ég sat í búnings-
klefanum mínum“, sagði Sylvía.
„Ég var að lesa í blaði, þegar
Rosie sagði allt í einu: „Þegar ég
verð gift Gordon Bamsbury,
Bamahjal.
skal ég fá hann til að skrifa hlut-
verk alveg sérstaklega fyrir
mig“. Rosie er stúlka, sem veit
hvað hún vill, og eftir því sem
hún sagði vann hún töluvert á
upp á síðkastið. Hún sagðist bú-
ast við að trúlofast þér eftir eina
eða tvær vikur. Þá var það ein-
hverju sinni að ég var að fletta
blaði og rakst á síðústu skop-
teikninguna þína. Þú skrifaðir
alltaf nafnið þitt við þær, var
það ekki?“
„Hvað kemur það málinu
við?“
Sylvía skrifaði eitthvað á
pappírsblað og rétti honum:
„Sjáðu þetta“, sagði hún.
„Drottinn minn dýri“, hróp-
aði hann og- stökk á fætur.
„Brögðótti, litli kjáninn þinn! Þú
skrifaðir þá sjálf tilkynninguna
til blaðsins með minni undir-
skrift. Svo konan mín er skjala-
falsari, sem ekki hefur enn feng-
ið refsingu“.
„Ekki refsingu! Það er nú
helzt. Ég sem er dæmd í ævi-
langt fangelsi!“
ENDIK
„Það hljóta að vera gestír niðri“.
„Af hverju?"
„Af því ég heyrði mömmu hlæja að einni skrítíunni hans pabba“
HEIMILISRITIÐ
17