Heimilisritið - 01.12.1948, Síða 24

S£ nýkomni var hár, grann-
vaxinn náungi með ljóst hár og
ferkantað andlit, sem kom mér
kunnuglega fyrir, en ég gat ekki
í augnablikinu munað hver hann
var. Hann var manndráparaleg-
ur á svipinn, og ég sá hólk undir
flagsandi sportjakkanum, sem
hann var í, festan í reim undir
handleggnum.
Hann leit í kringum sig og
spurði: ,,Hvar eru hinir þrír,
Roseoe?“ Roscoe Miller, það er
ég-
„Hvert í......!“ Þarna kom
hann mér alveg á óvart. „Hvern-
ig veiztu hver ég er?“
„Hvað er að, Roscoe, ætlarðu
að telja mér trú um, að þú þekk-
ir ekki gæjann, sem kom þér
fyrst á sporið í þessari starf-
semi?“
Þú hefðir getað' slegið mig í
rot með fjöðurstaf, svo forviða
varð ég. „Þú meinar þó ekki
hann Víga-Rogers?“ En ég sá nú
að sá var maðurinn. „Hvar hef-
ur þú alið hundinn síðastliðin tíu
ár? Ég hélt að þú hefðir fengið
þinn skammt í Chicago“.
Hann svaraði: „Oh! Ég hef
tekið' hvíld frá störfum, til þess
að láta þau mistök gleymast, svo
að ég hafi ekki lögguna á hæl-
unum alla ævi. Ég hef haldið
mig utan landhelgi þessi tíu ár
síðan“.
„Jæja þá, hvað segirðu í frétt-
22
um?“ segi ég sí-svona, „og hvað
er þér nú á höndum?“
„Ö, ég á eftir að ljúka einu
verki, og svo dreg ég mig aftur
í hlé“.
„Akkúrat! Hvernig verk er
það? Verið getur að þú þurfir
kannske hjálpar, og hérna hef
ég fjóra góða stráka. Ég hugsa
að þú kannist við Mílu-fjarlægð
hérna, og Joe. Og svo eru það
þeir Jinks Maddox, og Bill
Chevers sem verið hefur með
mér í fjögur ár“. Þetta sagði ég,
eftir að strákarnir voru aftur
komnir fram úr felustöðum sín-
um.
„Halló, strákar“.
Jinks sagði: „Þú veizt, Rog-
ers, ég hef heyrt margt um þig
og ef þú þarfnast aðstoðar þá
reiknaðu með mér“.
„Ég læt þig vita seinna, ef ég
þarf á hjálp þinni að halda. En
í auknablikinu skulum við minn-
ast liðinna daga, hinna gömlu,
góðu daga“.
Svo settust allir niður, en ég
fer fram í eldhúsið og sæki dá-
lítinn ís, sódavatn og whisky-
lögg, og fer síðan inn til þeirra
aftur.
Þegar ég er búinn að fá mér
stól, setztur út við gluggann og
lít á Rogers, segir hann:
„Heyrðu, Roscoe, hefurðu
gleymt því, sem ég sagði þér um
manndráp við vinnu þína?“
HEIMILISRITIÐ