Heimilisritið - 01.12.1948, Síða 31

Heimilisritið - 01.12.1948, Síða 31
smalahundinn og hélt á stað. Þegar hún var komin hálfa leið heyrði hún hróp og köll frá nágrannanuin. Hundurinn gellti af öllum kröftum. ... Hún sá brátt hvað olli öllum þessum lát- um. Naut nágrannans hafði slit- ið' sig laust. Það hafði verið tjóðrað úti á túni. Nú kom bol- inn í loftköstum og stefndi beint á hana og eigandinn á eftir, sveiflandi járnkalli yfir höfði sér, hrópandi hástöfum: „Varaðu þig! Bolinn er mann- ygur! Gróa tók til fótanna og ætl- aði að komast upp á klett í ná- grenninu, þar sem hún var ör- ugg fyrir ásókn nautsins, en boli varð fljótari. Gróa hneig niður af þreytu, og bóndinn, sem stöð- ugt sveiflaði járnkallinum og hljóp allt hvað af tók, sá sér til mikillar skelfingar að bolinn réðst á konuna. Þegar loks tókst að hemja nautið' var Gróa dáin. Bóndinn og vinnumenn hans, sem voru komnir á slysstaðinn, báru lík hennar í teppi heim til Gísla. Gísli stóð við skemmudyrnar þegar þeir komu. Hann sá strax hvað í efni var. Það var eins og eitthvað óumræðilega þungt legðist á hann, þegar hann upp- götvaði að hann var orðinn ein- stæðingur. Honum hafði þótt vænt um Gróu, og nú, þegar það' var of seint, skildist honum að hann hefði víst ekki alltaf verið umhyggjusamur gagnvart henni, og oftast svikizt um að gera skyldu sína. Hann stóð dálitla stund þögull og þurrkaði sér um augun. „Mér þykir þetta ákaflega leiðinlegt“, sagði nágranninn. „Við höfum alltaf tjóðrað bola rammbyggilega og ég skil ekki hvernig hann gat losnað“. Gísli lét sem hann heyrði þetta ekki. Hann stóð blýkyrr og starði á líkið af Gróu. Það var eins og hann væri í vafa um að hún væri dáin. Nei, hann gæti víst ekki kallað hana til lífsins aftur. Og hvað gagnaði það að vera að gráta eins og krakki eða kvenmaður? Hið fyrsta sem hann yrði að gera, var að klambra saman kistu handa henni og koma henni i jörðina. Þegar það' var búið gat hann farið að hugsa ráð sitt. Hann stundi. Það hlaut að verða erfitt að eiga eftir að lifa sem einbúi það sem eftir var ævinn- ar! Ójá! Og enginn til að hirða um féð eða gera annað sem nauðsynlegt var. .. . „Þú getur leitað til mín, Gísli, ef þig vanhagar um eitthvað til jarðarfararinnar“, sagði bóndinn og bjóst til að kveðja Gísla. „Engum getur fallið þetta slys þyngra en mér, Gísli minn“. HEIMILISRITIÐ 29

x

Heimilisritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.