Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 45

hinum bakkanum. Ég var þarna
einn og leiður, svo að ég horfði
á þær, eingögnu til þess að drepa
tímann, meðan ég — ég vil vekja
athygli dómarans á því — með-
an ég var að borða brauðsneið-
arnar mínar“.
„Það sem þér berið fram dreg-
ur á engan hátt úr sekt yðar,
því jafnvel þótt þér hefðuð ver-
ið að borða hádegisvefðinn þá
skapar það á engan hátt afsak-
andi kringumstæður. — Segið
mér eitt — voru stúlkumar í
sundfötum?“
„Ein þeirra — ekki hinar
tvær. — En ef ég á að segja af-
dráttarlausan sannleikann, þá sá
ég einungis stúlkuna, sem var í
sundbolnum. — Ef til vill gæti
það dregið úr sekt minni? Yður
að segja, herra dómari, þá var
hún svo töfrandi, að ég gat alls
ekki haft augun af henni“.
Alexander Wopkalin varð á-
kafur og lagði áherzlu á orð sín
með útskýrandi handatilburð-
um. „ímvndið yður unga og ljós-
hærða stúlku, á að gizka 24 ára
gamla, alveg óvenju fagurlega
skapaða og seiðmagnaða ....
húðin alveg mjallahvít .... og
svo var hún há og tágrönn, þótt
hún hefði ekkert til að strengja
sig með .... sundbolurinn svart-
ur, og einmitt þess vegna varð
hörundið svo dásamlega hvítt,
það er að segja, hné hennar voru
rauðbleik eins og róskrónublöð
.... og svo hefði dómarinn átt
að sjá dýrlegan vöxt hennar. . ..“
Dómarinn ræskti sig og sagði:
„Allt þetta kemur málinu ekki
vitund við“.
„Jú, einmitt, herra dómari.
Þetta kemur málinu mikið við.
.... Það hlýtur að vera nokkur
afsökun, þegar ég fullyrði, að
það var bókstaflega ekki hægt
að líta af henni. — Það eitt að
sjá brjóst hennar.....Að vísu
geta þeir sérfræðingar verið til,
sem fyndust þau lítið eitt of
þrýstin, en fyrir minn smekk
voru þau það ekki. . .. Þau voru
unaðsleg. — Að sköpun líktust
þau tveimur appelsínum eða öllu
heldur tveimur eplum“.
Dómarinn, sem hafði hlustað
á með hálfluktum augum,
hrukkaði nú ennið: „En það
voru þama líka aðrar stúlkur —
og sundfatalausar?"
„Tvær aðrar, ein lítil með
brúnt hár og svo hin, mjög freist-
andi í útliti, herra dómari. Hún
hefur í mesta lagi verið átján
ára“.
„Jæja“, sagði dómarinn valds-
mannlega, „átján ára. Af hverju
dragið þér þá ályktun?“
„Af vaxtarlagi hennar. Til
dæmis voru brjóstin — já, jóm-
frúleg má nefna það, og svo
mjaðmirnar, alls ekki þroskað-
ar, það get ég fullvissað yður um,
HEIMILISRITIÐ
43