Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 57

varð að muna það.
Jana staðnæmdist til að blása
mæð'inni. Það varð dauðaþögn
eitt andartak. Svo hrópaði ung-
frú Blaithe æðislega: „Má ekki
trufla?“ og lamdi niður síma-
tækinu. Nú kæmi fyrsta hryðj-
an. Jana fann það á sér, og ásetti
sér að láta sér ekki fipast, hvað
sem á dyndi. Svo heyrði hún
sagt með rödd, sem var eins og
svipa á eyru hennar: „María!“
JANA tók til fótanna, en stað-
næmdist í dyrunum. Föt flugu
í allar áttir. Ungfrú Blaithe var
að hátta.
„Hafið til baðið. Látið það
vera aðeins þrjátíu og fimm
gráður“.
„Já, ungfrú“.
• „Hættið þessu ,ungfrú‘-rausi“.
Jana minntist ráðleggingar
Johns Blaithe. Hún stanzaði
við baðherbergisdyrnar og sagði:
„John Blaithe hringdi. Hann
biður yður að hringja til sín í
klúbbinn“.
„Því sögðuð þér mér ekki frá
því, fífl?“ Ungfrú Blaithe spratt
upp og þaut eins og elding í
rauðum undirkjól að símanum.
Jana roðnaði af reiði. En hún
var róleg og fór inn í baðher-
bergið, skrúfaði frá hönunum og
gætti á hitamælinn.
Úr næsta herbergi heyrðust
slitur af símtalinu. Ungfrú
Blaithe virtist verða æ ofsa-
fengnari. Bödd hennar yfir-
gnæfði vatnsrennslið. Orðin „má
ekki trufla hann“, voru henni
enn gremjuefni. „Bill Cramore
— ég skal kenna honum að lifa.
. . . Hættu að hlægja, fíflið þitt.
. .. Sá fábjáni!“ (Það hlaut að
vera einhver nýr). „Eg hata alla
karlmenn“. Svona áfram enda-
laust — og lauk með því að þau
ákváðu að borða saman næsta
dag.
Nú varð andartaks logn, og
svo heyrðist aftur „María!“
Jana var nú orðin öldungis ró-
leg og skrúfaði fyrir vatnshan-
ana áður en hún svaraði. Nú
langaði ungfrúna í whisky. Jana
flýtti sér fram í eldhús, fegin því
að hafa grandskoðað íbúðina og
komið auga á vínskápinn. Hún
setti flösku og lítið staup á
bakka og kom að vörmu spori
með það inn í svefnherbergið til
ungfrú Blaithe.
Ungfrú Blaithe hellti glasið
hálft. Svo hríngdi hún aftur til
Etruria og spurði eftir Cramore.
Henni tókst ekki betur en áður,
en nú lagði hún tækið hægt nið-
ur.
Baðið var tilbúið, nákvæm-
lega þrjátíu og fimm gráður, og
Jana fór og tilkynnti það. Hún
hefði eins getað ávarpað vegg-
inn. Ungfrú Blaithe lá endilöng
í rúminu,- hreyfingarlaus, og
HEIMILISRITIÐ
55