Heimilisritið - 01.12.1948, Page 61

Áður en hún fór í baðið, gerði
ungfrú Blaithe sitjandi líkams-
æfingar eftir grammófónplötu,
sem Jana lék þrisvar sinnum.
Hún framkvæmdi æfingarnar
samvizkusamlega og undan-
bragðalaust. Jönu geðjaðist vel
að því.
„Nokkuð, sem þér þurfið ekki
að' gera ennþá“, sagði ungfrú
Blaithe másandi, þegar hún var
búin og fór inn í baðherbergið.
Hvað eruð þér þung, Jana?“
Jana varð að kannast við, að
hún vissi það ekki, svo ungfrú
Blaithe lét hana stíga á vogina,
sem sýndi hundrað og sjö pund.
„Dragið frá þrjú pund fyrir
fötum. Hundrað og fjögur. Al-
veg mátulegt“.
Jana minntist þess, er hún
hafði verið vegin síðast í frönsk-
um flóttamannabúðum. Þá var
hún innan við hundrað pund.
Þegar ungfrú Blaithe kom úr
baðinu, var Jana búin a8 taka
til í herberginu. „Ég þarf að tala
\dð yður“, sagði hún.
Jana stóð kyrr.
„Ég hef hugsað málið“, sagði
ungfrú Blaithe. „Þér hafið ekki
næga reynslu sem einkaþerna.
Auk þess er það afleitt starf. En,
sem manneskju, er kastar hlut-
um í mig, þegar ég á það skilið,
þætti mér gott að hafa yður ná-
lægt mér“.
Jana hélt niðri í sér andanum.
Ungfrú Blaithe settist við
búningsborðið og fór að greiða
hár sitt. „Við fáum okkur aðra
þernu“, hélt hún áfram. „Þér
verðið félagi minn. Þér fáið nóg
að gera. Það er svo margt, sem
ég vanræki. Ég borga yður þrjá-
tíu dollara á viku auk útgjalda
— fyrir föt og þessháttar".
Jana kom ekki upp nokkru
orði. Þetta var allt of gott og
kom svo óvænt. Hún þorði ekki
að trúa því.
Ungfrú Blaithe stóð upp, gekk
til hennar og tók um axlir henni.
„Gerið mér ekki erfitt fyrir“,
sagði hún rólega. „Þetta er í
fyrsta sinn í langan tíma, að ég
geri nokkuð, sem vit er í. Biðj-
ið mig ekki að skýra það. Ég get
það ekki. Líf mitt er allt í ólagi.
Ég vil að yður geðjist vel að
mér. Það er allt og sumt“.
„Mér geðjast vel að yður“,
sagði Jana. Á þessari stundu, er
henni var sýnd hreinskilni, varð'
hún að segja það. En um leið og
hún sagði orðin, fann hún að þau
komu frá hjartanu.
„Þá er það útkljáð”, sagði
ungfrú Blaithe og sneri sér und-
an. „Og kallaðu mig ekki ungfrú
Blaithe. Ég heiti Priscilla.
Bjánalegt nafn, en það er ekki
verra en hvað annað. Við skul-
um þúast“.
„Priscilla“, Jana heyrði sjálfa
sig segja það í fyrsta sinn.
HEIMILISRITIÐ
59