Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 62

„Enn hvað áliðið er orðið!
Nærri ellefu!“ sagði Priscilla og
leit rannsakandi á Jönu. „Við
verðum að búa þig fyrir hádegis-
verðartíma. Það verður að' lag-
færa hárið, og ofurlítið af vara-
lit og púðri myndi ekki saka
neitt“.
Jönu svimaði; herbergið
hringsnerist fyrir augum hennar.
Hún skildi Priscillu. „Það er
amerískt“, hugsaði hún — en
hvað hún var að fara, þess gat
hún ekki getið sér til.
„Ef þú hjálpar mér ekld, verð
ég aldrei tilbúin“, sagði Priscilla
og vakti hana af heilabrotum
sínum. „Taktu til eitthvað, sem
hæfir veðrinu. Til dæmis dökk-
græna kjólinn".
„Já, ungfrú BIaithe“.
„Priscilla, mundu það!“
Fimmti kafli
„JOHN kann vel við að bíða.
Hann virðir fólk fyrir sér og
hugsar upp illkvittnar sögur um
það“, sagði Priscilla við Jönu,
þegar þær komu til Carlton
klukkutíma síðar. Þær höfðu
farið í búðir. Jana var búin nýj-
um fötum frá hvirfli til ilja. Hún
hafði einnig fengið klippingu og
höfuðbað, en til hárlið'unar var
enginn tími, enda þurfti hún
hennar ekki með, því að allir í
hárgreiðslustofunni höfðu dáðst
að eðlilega liðuðu hári hennar.
Priscilla hafði einnig krafizt
þess, að hún notaði varalit og
púður. „Án þess það yrði allt of
áberandi“, sagði hún.
„Ég hef stórfríkkað“, hugsaði
Jana, þegar hún leit á sjálfa sig
í spegli. Andlitsduftið og kinna-
liturinn veitti andliti hennar
aulcinn yndisþoklca, og þegar
hún hálflokaði augunum, fengu
blá augu hennar undir dökkum
augnahárunum nýjan blæ, sem
hún var hrifin af.
Bróðir Priscillu sat innst inni
í stórum, dauflýstum veitinga-
salnum. „Þú ert vinstúlka frá
Evrópu — nýkomin með flug-
vél“, hvíslaði Priscilla að henni.
„Komdu ekki upp um mig“.
Hvers vegna þessi látalæti?
Var Priscilla farin að skammast
sín fyrir eigin velgerðir? Jana
var innilega andvíg þessari föls-
un, en nú var of seint að and-
mæla. Grannur, sólbrúnn, ung-
ur maður, einbeittur á svip, reis
úr sæti sínu. Jana fann, að hún
hafði hugsað sér John Blaithe
eldri og elcki svona aðlaðandi.
Hún óttaðist að hann myndi
þekkja rödd hennar aftur.
„Halló, John“.
„Góðan daginn, Pris. Alltaf
stundvís! Hvað hefur komið fyr-
ir?“ Hann sneri sér að Jönu.
„John — Jana“, sagði Prisc-
illa. „Við hittumst í Kitzbiihel.
60
HEZMILISRITIÐ