Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 7

aði af stað út með sjó með riff-
ilinn minn í hendinni.
Eg fór góðan spöl út með
sjónum, skimaði í allar áttir, en
sá engin veiðidýr. Svo tyllti ég
mér á stein í fjörunni og hugs-
aði málið.
Heirn gat ég ekki komið tóm-
hentur, kærastan mundi draga
mig sundur og saman í háði.
„Þú þarft ekki að halda, að þú
sjáir við fuglunum hérna, vinur
minn, eins og þú ert líka seinn
að hugsa. Nei, það er útilokað,
að þú getir skotið fugla“, mundi
kærastan segja.
En það var hægara sagt en
gert að skjóta fugia, þegar engir
fuglar voru sjáanlegir. Hvað
dugði*kannski að skríða á fjór-
um fótum eð'a jafnvel á magan-
um, ef maður sá engan fugiinn?
Ég teygði fram álkuna og lit-
aðist um. Nei, engir fuglar. Þeir
höfðu líklega haft vit á að forða
sér, þeir voru svo fljótir að
hugsa.
Ég studdi hönd við kinn og
hugsaði málið enn einu sinni.
„Góðan daginn“, sagði kump-
ánleg rödd fyrir aftan mig.
Ég leit upp.
Þarna stóð þá unglingsstrákur
í samfesting og vaðstígvélum og
hélt á dauð'um fuglum í annarri
hendinni.
Ég kinkaði kolli til hans og
hampaði rifflinum.
„Ég er að svipast um eftir
fugli, lagsmaður“, sagði ég,
„hvar í ósköpunum liafið þið all-
an fuglinn?“
„Það er enginn fugl hér
núna“, sagði strákur. „A vorin
og haustin er aftur á móti mikið
af fugli; þessi grev voru í netinu
hjá mér“. Hann hampaði fugl-
unum.
„Já, einmitt“, sagði ég, og
hugsaði upp mikið snjallræði al-
veg á stundinni.
„Heyrðu, viltu ekki selja mér
fuglagreyin?“
„Þú mátt eiga þá“, sagði
strákur og var hinn altillegasti,
„ég nenni hvort sem er ekki að
bera þá heim“.
Og það varð úr, að ég þáði
gjöfina og við skildum perluvin-
ir.
Ég rölti heim á leið og fór
hægt. Ég hlakkaði til að sýna
stúlkunum veiðina, jiegar heim
kæmi.
„Þennan skaut ég á fimmtíu
metra færi, þennan á alltaf sex-
tíu eð'a sjötíu metra færi“,
mundi ég segja og hampa fugl-
unum.
Og stúlkurnar mundu dást að
skötfimi minni, dást að rifflin-
um mínum og vinstúlkan mundi
segja: „Grenjaskyttan á Hóli
sagði alltaf, að allar bvssur
væru góðar í höndum þeirra,
sem kynnu með þær að fara. Þú
HEIMILISRITIÐ
5