Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 8

ert líklega dálítið glúrin skytta“.
Og kærastan mundi brosa
feimnislega og segja: „Þú ert
svei mér ekki svo galinn, og ég
sem hélt þú kynnir ekki að
halda á byssu, hvað þá heldur
meira“.
Eg var nú kominn allnærri
tjaldinu. Stúlkurnar voru úti,
og kærastan skundaði á móti
mér, er þær sáu mig. Hún varð
fyrri til rnáls, þegar við mætt-
umst.
„Blessaður hentu þessum
bölvuðúm æðarkollum strax;
strákurinn í Snasavík kom ask-
vaðandi heim í bæ rétt áðan og
kvaðst hafa mætt ókunnugum
manni út með sjó, og sagði að
maðurinn væri með riffil og
tvær dauðar æðarkollur“.
Eg þagði og reyndi eftir megni
að leyna vonbrigðum mínum
yfir þessum móttökum.
„Strákurinn var sjálfur á
skyttiríi, en skaut ekkert“, liélt
kærastan áfram, „enginn skikk-
anlegur maður drepur æð'ar-
kollur; þær eru, sko, friðaðar,
veiztu það ekki?“
Víst vissi ég það. En ég hafði
ekki skap í mér til þess að segja
henni frá málavöxtum. Þess
vegna tók ég þann kostinn að
losa mig sem fyrst við þennan
óhappafeng.
„Þessa skaut ég á fimmtíu
metra færi“, sagði ég og henti
annarri kollunni alla leið niður í
fjöru, „þessa á sextíu eða sjötíu
metra færi“, bætti ég við, þegar
seinni kollan hvarf niðúr fyrir
sjávarbakkann.
En kærastan gleymdi að dást
að mér fyrir skotfimina; hún
sagði aðeins:
„Þú ættir bara að vita, hvað
ég skammaðist mín mikið fyrir
þig heima í Snasavík áðan“.
ENDIR

Von á barni.
Kormii var búin að taka léttasóttina og læknir hafði verið sótlur. Eftir
skamma dvöl uppi í svefnherberginu kom hann niður og sueri sér að eiginmann-
inum: „Eigið þér tappatogara?"
Er hann hafði fengið einn slíkan fór hann upp aftur.
Nokkrum mínútum síðar kom hann aftur niður og bað um skrúfjárn. í>að
stóð ekki á því, og enn fór læknirinn upp til sængurkonunnar.
Ekki leið á löngu þar til hann kom niður í þriðja skiptið. Nú bað liann um
meitil og liamar.
„Guð í hæstum hæðum". sagði eiginmaðurinn áhyggjufullur. , Hvort er það
drengur eða telpa?“
„Eg veit það ekki enn“, svaraði læknirinn. „Mér ætlar víst ekki að takast
nð opna töskuna mína“.
6
HEIMILISRITIÐ