Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 14

AUÐVITAÐ var því ekki
alltaf þann veg fárið. Aðeins
öðru hvoru, þegar hann féklc
næði til að hugsa og brjóta heil-
ann um lífið. Eð'a þegar þau sátu
öll heima á sunnudögum og það
rigndi og fátt var til að tala um,
og stundirnar dröttuðust áfram,
dýnnætar stundir, sem voru
glataðar að eilífu . . .
Og svo einn veturinn þurfti
íyrirtækið að ■ senda mann til
Brazilíu. Það var verk, sem und-
irmennirnir hefðu getað leyst aí
liendi. En Lewis greip tækifær-
ið til að flýja burt — frá sjálf-
um sér. Og þá hitti hann Frane-
es ...
Hann skildi við hana, þegar
skipið lagðist að bryggju i Liver-
pool. Síðan mundi liann stöðugt
orð þeirra.
„Þetta var ánægjulegur tími,
var það ekki?“ sagði Frances.
Hann hélt um hönd hennar
andartak, og svo svaraði hann
undarlega, eins og honum var
innanbrjósts: „Eg óska af öllu
mínu hjarta, að við hefðum aldr-
ei hitzt“.
Hún svaraði ekki, og þegar
hún sneri sér frá honum og gekk
niður landbrúna og vindurinn
lék í dökkum, lausum lokkum
hennar, gat hann ekki slitið aug-
un frá henni. Og hann hugsaði:
Þarna fer dásamlegasta konan,
sem ég hef kynnzt á ævi minni.
12
Hann bjost ekki við að' sjá
liana framár. Maður varð að
virða siðgæðisreglurnar. Og
þremur mánuðum síðar þurfti
hann að fara til York í við-
skiptaerindum, og allan daginn
ásótti sú hugsun hann, að hún
ætti þar heima. Hann varð að
liitta hana. Og hann hringdi til
allra, sem skráðir voru í síma-
skrána með sama ættarnafni,
unz hann fann hana .. .
Hann vissi, að hún var hrifin
af honum, og þetta var dýpsti
unaður, sem hann hafði fundið
til. En samt töluðu þau aldrei
um það, líklega vegna þess, að
þau vissu bæði, að ekkert var
hægt að gera til að breyta því,
sem komið var —. Og svo hélt
kunningskapur þeirra áfram,
líkt og laufblað, sem berst með
straumi.
Þangað til maíkvöld eitt,
meira en ári eftir að þau höfðu
hitzt í fyrsta sinn. Hún hafði
komið til London, og þau gengu
um Hyde Park, þar sem fullt var
af fuglum, blómum og hamingju-
sömum elskendum. Og allt í
einu varð Lewis altekinn þrá,
sem var óbærileg af því að henni
hafði ekki verið fullnægt svo
lengi, og hann sagði: „Frances, ef
ég hitti þig á föstudaginn kemur,
myndir þú — heldurðu að þú
vildir koma með mér út í sveit
um helgina? Við' gætum fundið
HEIMILISRITIÐ