Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 19

Sérstök tegund skáldskapar
Halldór Pétursson hefur safnað ýmsum
vísum, sem hann hefur heyrt eftir leirskáld.
Þessar vísur eru úr safni haus.
Halldór Hómer var einn af síðustu og
nafnkenndustu förumönnum hér á landi.
Hann orti allmikið og undir sérkennilegum
háttum.
Einhver hafði hjálpað honum til þess
að koma þessarri vísu saman um sjálfan
sig:
Stiýkur skallann alloft n.
út af prestakyni.
Halldór kallinn hygginn má
hitta sína vini.
Jónas nokkur á Bessastöðum í Fljótsdal,
sneri vísunni þannig:
Strýkur skallann alloft á,
út af nauta kyni.
lialldór kallinn heimskur uiá
heita rétt viðrini.
Homer reiddist ákaflega ög orti margar
vísur til hefndar; þar á meðal þessar:
Strýkur skallann alloft á,
út af geitakyni.
Blindur báðum augum á,
nærri líkur svíni.
Þú hefur samið um mig ljóð
og látið flana um byggð og ból,
en falist undir skykkjustól,
eins og rotta í gömlum hól.
Kveð eg l)ig að sinni nú,
■vertu sæll og reistu bú.
Farðu svo á gráa kú
og ríddu henni um árin þrjú.
Um Jónsen sýslumann á Eskifirði orti
Hómer:
Þegar ég labba inn Lambeyri,
þá er ég jafnan glaður.
Sitjið þér heilir á kontórnum,
herra Jónseu sýslumaður.
Um Carl Tulinius og frú lians orti
Hómer:
Hr. Carl Tulinus og Guðrún koua lians
þau gera mér allt til sóma.
og ganga fram í ljónia,
með blíðuni og fríðum englafans.
Það \’eit mín trú ég segi satt.
Loks kemur enn ein )ísa eftir Hómer
þennan:
Leggur hönd á pokaim sinn,
kerlingin hún Gudda.
Langar þar í koll og kinn
úr honum gamla snudda,
tudda, tudda, tudda, tramp fallira.
Fer ég að dansa bansikúla.
HEIMILISRITIÐ
17