Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 26

Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 26
vegna þess, að hann þekkti þau betur en hana. Einn góðan veð- urdag myndi hann einnig hlæja og tala til hennar. Hann stóð upp af skrifborði ungfrú Stern og nálgaðist Mimi. Skyldi hann koma og tala við mig? hugsaði Mimi. Hún hafði nú verið hér í þrjár vikur, og ennþá hafði hann eklci sagt eitt orð við hana. „Ungfrú Mersero“. „Já?“ „Það er eitt, sem ég vil segja yður. Hafið þér nokkuð á móti því að sleppa að bjóð'a góðan daginn, þegar þér komið?“ „Má ég ekki . .. Það tíðkast ekki hér, eða hvað?“ „Við getum ekki fellt okkur við það. Þetta er enginn kvenna- skóli“. Hún fölnaði og leit undan. Hún hafði aldrei heyrt þennan tón áður, en það var ekki um neitt að' villast. Hann getur ekki fellt sig við mig, hugsaði hún undrandi, en af hverju? Þegar hún leit á hann aftur, lirukkaði hann ennið. Hann kveikti sér í sígarettu og fleygði eldspýtunni á gólfið. „Þér skiljið það auðvitað ekki“, hélt hann áfram. „Lesið þér nokkurntíma tímaritið okk- ar?“ „Já, ævinlega. í hverri viku". „Og hvernig finnst yður það?“ „Mér finnst það gott“, sagði hún. Það hljómaði í rauninni innantómt, því að í raun og veru var hún logandi af hrifn- ingu. „Eg hef verið áskrifandi í sex ársfjórðunga", bætti hún við. „Hafið þér það? Það var dá- laglegt. Og beinlínis kátlegt, þegar þess er gætt, að við tök- um ekki með neinum silkihönzk- um á þeirri manntegund og stétt, sem þér tilheyrið. En yð- ur fellur það vel í geð, segið þér?“ „Já“, sagði hún vandræða- lega. Hún óttaðist, að tár kæmu fram í augu sín, svo hann sæi, hversu henni sárnaði. „Það er ótrúlegt“, hélt hann áfram. „Það er líka ótrúlegt, að frænka Bristows, þessi gamla, fína frú í Brooklyn, skuli kosta þetta blað, sem leitast við að afmá allt, sem segja má, að liún sé fulltrúi fyrir! Og svo keinur Bristow og tilkvnnir mér, að liann hafi veitt yður starf hér sem bókagagnrýnandi. Stúlku af yð'ar gerð! En þér hafið víst á- nægju af því?“ Hún leit á hann með örvænt- ingarfullri viðleitni til að sýnast blátt áfram. „Ef til vill ætti ég helst að fara mína leið“, sagði hún. „Ég vissi ekki, að þér lituð 21 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.